Maandag beschreef ik hoe ik vorige week een heel nieuw genre had zien opduiken, of liever gezegd: een papieren werkelijkheid zien scheppen: het genre van de  anderhalvemeter-protocollen. Inmiddels gaan we er de gevolgen van zien, of liever gezegd: in de eerste vertaalslag van papier naar werkelijkheid is nog meer papier geschapen, met een versterking van de problemen die ik al beschreef.

Gevolg? Alom verwarring en verschil. Ik geef een paar voorbeelden waar mijn oog op viel, het gaat ongetwijfeld in totaal om nog veel meer:

• OV-reizigersvereniging Rover trekt aan de bel omdat alle vervoerders de protocollen anders uitwerken.
• Sommige sportscholen mogen hun diensten buiten aanbieden, andere niet – dat verschilt per gemeente (bron).
• In het protocol dat een atletiekverenging uitwerkte, staat dat hardlopers op 5-10 meter afstand van elkaar moeten blijven; de Atletiekunie rept daar met geen woord over (althans, niet wat ik kon vinden), 1,5 meter is genoeg. 5-10 meter komt overigens ongeveer neer op een inhaalverbod. 5-10 meter is sowieso grappig, want het gaat – lijkt mij – om een minimumafstand, en die is 5 OF 10 meter.
• In de ‘Richtlijn’ van de zwembranche (maar niet in het protocol) staat het advies niet met je hoofd onder water te zwemmen, omdat het coronavirus zich waarschijnlijk via het water kan verspreiden. Sommige zwembaden vertalen dat naar een borstcrawlverbod, bij andere zwembaden speelt het geen rol (bron beide documenten).

Tsja. Dat krijg je dus als mensen zelf aan de slag gaan met een enorme stortvloed aan haastig geproduceerde teksten…