Ik las net een stukje op Neerlandistiek.nl dat ik helemaal herken, over het opvallende gebruik van de ‘zware’ vormen jij en jou(w),  waar je zou volstaan en waar je je zou zeggen. Zo’n zinnetje als in één van de reacties onder het stuk, ‘we geven jou wat jij nodig hebt’, dat vind ik heel ‘indivduelerig’ klinken, alsof die jij een particuliere uitzondering is. In de reacties op het stuk komt naar voren dat het soms ook gewoon ronduit fout is – je en jij zijn niet hetzelfde.

De zware vormen vallen mij ook regelmatig op, mijn indruk is dat het oprukt, en ik tref het ook aan (of misschien zelfs vooral?) in teksten van ervaren schrijvers – dus ook bij mensen die ervoor hebben doorgeleerd. Net als Maartje Lindhout ben ik benieuwd waar het vandaan komt. in de reacties staat iets over marketingteksten, het zou kunnen zijn dat het vooral daar oprukt? Of is het echt de angst dat je te informeel is?

Intrigerende kwestie. Ik zou zeggen: gebruik de vorm die het meest benadert zoals je het ook zegt. Verzorgde speektaal – een prima norm voor schrijftaal. Het schrijftaliger maken is nergens voor nodig.