Vorige week was er een interessante tekstkwestie in het nieuws. Vacaturesite Manpower plaatste een advertentie voor een baan als bagagedrager van KLM op Schiphol die geschreven was in straattaal. Daar kwam zo veel kritiek op dat Manpower besloot de vacature aan te passen. De kritiek kwam onder andere van Quicy Gario en de FNV .

Kern van de kritiek is dat het beeld van de doelgroep (zeg: VMBO’ers) dat uit de tekst naar voren komt karikaturaal, stereotyperend, discriminerende en racistisch zou zijn met vragen als ‘Ga je niet dood dan?’ en ‘Kan ik nog een beetje uitslapen?’ Ik vind dat lastig te beoordelen, ik vind het namelijk ook grappig en ludiek – wat Manpower beoogde.

Bovendien, en dat vind ik het interessante eraan, wordt doelgroepgericht schrijven al gauw stereotyperend. Ik kan me bijvoorbeeld regelmatig ergeren aan reclames voor sportspullen die een onderscheid maken tussen mannen en vrouwen, en waaruit een beeld naar voren komt dat mannen sporten voor de lol en de  prestatie en vrouwen voor de slanke lijn. Zie bijvoorbeeld een blogpost op mijn andere weblog daarover.

En dat is maar één voorbeeld, maar daar wemelt het van. Denk in het algemeen aan roze voor meisjes versus stoer voor jongetjes in de kinderwereld. Of: ik denk dat Hedy d’Ancona moeiteloos een boel stereotypering in op ouderen gerichte communicatie kan aanwijzen (afgaande op haar recente Socrateslezing). En ga zo maar door.

Dus: waar houdt doelgroepgerichtheid op en begint stereotypering? Ik weet het niet. Ik bedoel: dat is geen eenvoudige vraag om te beantwoorden. Is het erger als het gaat om een vacature dan om andere communicatie? Je bent een grens over gegaan als veel mensen negatief reageren, en dat was bij de Manpower-tekst uiteindelijk zo. Maar los daarvan: ? Ik heb heel even gegoogled en vond wel wat interessante gedachten, maar geen antwoord. Van wie wel iets weet, hoor ik graag!

Er was op de Manpower-adveretentie ook nog andere kritiek, namelijk dat de woordkeuze te gewild popi was, geschreven door een…:

wigger van in de 40 (..). die met hulp van een online straatwoordenboek dacht een popiejopie tekst in elkaar te kunnen draaien.

Die kritiek onderschrijf ik van harte!