Vanmiddag was ik naar het VIOT-congres, de driejaarlijkse bijeenkomst van taalbeheersers (vooral onderzoekers). Aantal aardige dingen gehoord, maar eigenlijk maar één presentatie met een directe link naar mijn praktijk, en dat is een geruststellende: het publiek vindt het helemaal niet zo erg als je als presenteerder eens een foutje maakt. En of je dat nou probeert te repareren met lachen om jezelf (zelfspot) of niet, dat maakt ook niet uit, dus als dat niet je stijl is – geen probleem.

Het ging om fouten als: je bent aan het presenteren en dan rinkelt je telefoon. Grapje: ‘Oh, da’s zeker m’n baas die wil checken of ik wel echt aan het werk ben’. Maakt dus allemaal niet uit, niet voor je geloofwaardigheid als spreker en de interessantheid van je verhaal (tenminste, niet in dit onderzoek, van Koren, Wackers en De Jong). Scheelt weer in de presenteer-zenuwen!

Morgen ga ik nog een dag, dan presenteer ik zelf ook, en zal ik natuurlijk ook weer met tips voor de praktijk terugkomen!

En oja, maar één uit zeven presentaties praktisch relevant? Ja, voor mijn soort praktijk dan, hè, gericht op schrijvende en presenterende professionals. En uit de keuze van zeven die ik had gemaakt. Ik ben benieuwd of de oogst morgen rijker is.