Zoals ik vorige week beloofde elke week een praktijkadvies afgeleid uit het college taalbeheersingsmethodiek dat ik op dit moment in Leiden geef. Gisteren bespraken we een artikel met een verslag van onderzoek naar overgangszinnen in een met Powerpoint ondersteunde presentatie (Bas Andeweg & Corrie de Haan, ‘Overgangszinnen in een Powerpointpresentatie’, uit Studies in Taalbeheersing 3).

Overgangszinnen maken in zo’n presentatie de overgang van de ene naar de andere slide expliciet. Voorbeelden zijn:

• Daarbij zullen de volgende punten aan de orde komen
• Wat is er dan aan de hand?
• Een laatste methode gaat als volgt.

Onderzocht zijn drie opties: geen overgangszin, eerst de overgangszin en dan de ‘klik’ naar de volgende slide, of omgekeerd: eerst de volgende slide in beeld en dan pas de overgangszin. Gemeten werd de mate waarin de proefpersonen (TU-studenten) de inhoud van de presentatie hadden onthouden en hoe zij de presentatie waardeerden.

Van de drie opties was er maar één verschil: bij eerst de overgangszin en daarna de klik vonden de proefpersonen de presentatie duidelijk samenhangender. Verder was er dus weinig verschil, iets wat de auteurs van het artikel onder andere verklaren door het gegeven dat een overgang niet altijd expliciet (hoorbaar) hoeft te zijn, omdat hij in Powerpoint zichtbaar is: de volgende dia verschijnt, en vaak doet de presenteerder ook nog wel iets als even naar het scherm kijken ofzoiets.

Een voorzichtig advies, dus: spreek in je presentatie eerst de overgangszin uit, en klik pas daarna. Dan komt je presentatie als samenhangender over. Voor dat advies is er een wetenschappelijke basis. Die is weliswaar dun, maar dat is toch nog altijd een stuk dikker dan die van de meeste praktijkadviezen!