Afgelopen vrijdag was ik naar de Anéla-juniorendag. Een leuke dag is dat, ik herinnerde me dat nog van toen ik zelf junior was: het is een heuse wetenschappelijk conferentie in de toegepaste taalwetenschap, maar dan met en voor junior-onderzoekers, zoals studenten, pas-afgestudeerden en promovendi. Ik was er omdat ‘mijn’ scriptiestudent Dorien een presentatie hield over haar scriptie over eigenzinnige lezers die ik begeleidde. Dorien deed dat hartstikke goed, dat was erg leuk, en ze kreeg mooie reacties na afloop.

Ik heb een paar andere lezingen bijgewoond, die interessant waren en ook van hoge presentatie-kwaliteit (viel me op – de ‘jeugd van tegenwoordig’ is daar volgens mij toch echt steeds beter in aan het worden, en veel beter dan wij op die leeftijd, of dan de oude garde nu). Voor dit weblog was er één lezing relevant, en dat was die van Martijn Wackers.

Martijn liet zien dat het eindigen van de speech of presentatie met een samenvatting helpt: het publiek onthoudt de inhoud dan beter. Tenminste, als je inhoudelijk samenvat. Alleen een indicatie geven van de lijn van het verhaal werkt niet. Dat is het verschil tussen ‘In mijn presentatie heb ik de vier voordelen van X laten zien’ (indicatief) en die vier voordelen ook nog weer kort even benoemen (inhoudelijk). Een indicatieve samenvatting heeft weinig nut; een inhoudelijke wel.

Tenminste, voor zo ver je dat op grond van één experiment kan zeggen, want Martijn is nog maar net begonnen  met het onderzoeken van het nut van samenvatten en andere retorische trucs op het onthouden van de inhoud. Ik ga zijn onderzoek zeker in de gaten houden!