Van de piramideprincipe-onderzoekers was er één groepje dat (met mijn toestemming) wat langer over het onderzoek heeft gedaan, want ze hadden moeite met het vinden van respondenten. Ze zijn op drie blijven steken, wat heel jammer is – maar hun resultaten zijn toch interessant.

Fleur, Annemarie, Bianca en Irene deden onderzoek naar de vraag in hoeverre afgestudeerde studenten Nederlands en CIW een kloof ervaren tussen hoe ze tijdens hun studie hebben leren schrijven en hoe ze dat in de praktijk moeten doen. Die kloof blijkt er wel degelijk te zijn.

De vier studenten raden daarom aan de aansluiting van schrijfonderwijs op de praktijk te verbeteren, vooral in de maatschappelijke master. Immers, die studenten hebben al gekozen voor een ander beroep dan in de wetenschap. Beetje gek eigenlijk dat ze dan in hun opleiding toch nog steeds alleen wetenschappelijk schrijven. De geïnterviewde afgestudeerden hebben het wel gered, anders leren schrijven, dankzij de analytische en algemene tekstvaardigheden die ze in hun studie wel hadden meegekregen

Maar toch zeggen ze een voorbereiding op de schrijfpraktijk gemist te hebben: andere genres, ‘echte’ doelen en doelgroepen (niet alleen de docent, maar ook een MT van wie het best stellig mag in plaats van met alle wetenschappelijke nuances),  in een realistischere aanpak (veel peer- en andere feedback, zoals het in organisaties ook gaat), of zelfs de echte confrontatie met de praktijk, in de vorm van een stage.

Ik kan me dit allemaal heel goed voorstellen. Wel roept het vragen bij me op. Wie zouden de docenten zijn van wie studenten meer praktijkgerichte genres leren? Immers, universitaire docenten zitten tot over hun oren in het academische schrijven, niet het praktijkgerichte. Is een ‘praktijkschok’ überhaupt wel te voorkomen – misschien is er wel geen betere manier om praktijkgericht te leren schrijven dan in de praktijk? Als er iets bij moet in een studie, moet er eigenlijk ook iets af, qua studiebelasting en onderwijscapaciteit, wat zou dat dan moeten zijn? Dat is voor wat betreft dit onderzoek een goed teken, want goed onderzoek roept altijd een boel vervolgvragen op, en je kunt in één zo’n onderzoekje niet alles doen.

Het onderzoek van deze vier studenten ging niet over de techniek van het piramideprincipe. Toch is de relevantie er wel degelijk. Adviesrapporten zijn een genre waar veel afgestudeerden mee te maken krijgen. Ze weten dan niet beter of ze pakken dat wetenschappelijk aan. Het piramideprincipe is dan heel vreemd. Zou het helpen als ze zoiets al in hun studie leren? Wie weet!