Sinds een paar weken is mijn werk veel rustiger dan normaal: de zomerrust. Anders dan de voorafgaande jaren is het ook echt rustig: er hoeft geen boek meer af. Ik ben ruim zes jaar bezig geweest met wat uiteindelijk Optimaal blijven sporten voor 45+’ers is geworden en zeker de laatste drie zomers (2020, 2021 en 2022) benutte ik de zomerrust van mijn gewone werk om slagen te maken. Vorig jaar was ik zelfs echt druk (voorbeeld) – met het afmaken van het manuscript. Ik heb dat met veel plezier gedaan, maar deze ‘nikserige’ zomer is ook heerlijk.

Mijn werk loopt nog een beetje door. Ik ben zelfs met iets leuks bezig: mijn e-learning op maat maken voor een opdrachtgever. Dat doe ik nu voor de derde keer en het begint dusdanig routine te worden dat het vlot is gegaan, ook dankzij prettige samenwerking. Ik popel nu om het resultaat aan mijn contactpersonen te laten zien, en pas na commentaar van hen kan ik verder. Maarja, ze zijn op vakantie… even geduld dus.

Waar ik de rustige zomers ook al jaren voor benut, is voor het opfrissen van mijn creativiteit, met schrijven of toneel. Ik ging daarvoor wel naar Buitenkunst, voor het laatst in 2018. Die keer beviel me niet zo goed; in 2019 kon ik niet, toen kwam corona en sindsdien sta ik niet meer zo te popelen, al ga ik in de toekomst vast nog wel eens terug.

De afgelopen drie zomers deed ik losse theater-workshops hier in de stad. Ik heb daar alleen vorig jaar over geschreven, in samenhang (alweer) met het afmaken van het boek. Ze waren leuk en leerzaam; helaas doet de SKVR ze dit jaar niet.

Dit jaar ben ik met iets heel anders bezig: ik ben m’n Frans aan het opfrissen. Met een e-learning van de Alliance Française. Ik heb al een heus eerste certificaat gehaald, op niveau B1, en ik ben sindsdien aan het opstomen naar B2 natuurlijk:

Het is leuk om te doen: vijf lesjes van 10 à 15 minuten per week, die ik kan doen als het mij uitkomt. Ik wil op deze manier een basis leggen en dan uiteindelijk op conversatieles gaan ofzoiets, want spreken hoef ik niet in deze vorm. Ik vind het een mooie taal, en Frankrijk een fijn vakantieland. Vandaar. Ik heb er geen eindexamen in gedaan, achteraf jammer, maarja, ‘Kies exact’ was toen het motto…

Wat voor mij fijn is aan de e-learning, is dat ik m’n eigen gang kan gaan – ik heb lang geleden een keer een opfriscursus Frans in een groep gedaan, en toen mocht ik al gauw niets meer zeggen over grammatica, want ik doorzag dat allemaal te gauw. Tsja, taalkundige, hè… wat overigens niet wil zeggen dat ik, bijvoorbeeld, al die werkwoordsuitgangen nog weet.

Echt creatief is zo’n e-learning niet natuurlijk, al is gewoon leuk zo in de zomer ook prima. Ik was ook nog begonnen aan een creatief schrijfproject dat tot een kort verhaal had kunnen leiden, maar daar ben ik mee gestopt omdat ik het niet leuk vond. Ik moest net een beetje grinniken toen ik m’n laatste Buitenkunst-blogpost teruglas voor de link van hierboven: de thema’s zijn herkenbaar. Ik schreef daar dat zo’n week nooit alleen maar leuk is, en dat geldt eigenlijk voor alle creatieve processen, zelfs voor die losse avondjes theater van de afgelopen jaren. Ik zit altijd wel met dat ‘is het wel goed/leuk genoeg wat ik doe’.

Ook ‘moeten’ is altijd een thema waar ik mee bezig ben. Daar moet ik me altijd toe verhouden, me eroverheen zetten – of stoppen. In 2018 bij Buitenkunst heb ik dingen uiteindelijk laten zitten om niet te veel te ‘moeten’, wat ‘m toen vooral zat in door het hoepeltje van de docent springen. Met dat schrijfproject ben ik vorige week ook gestopt. Inhoudelijk ‘moest’ ik te veel en er zat veel sociale druk achter, nouja, niet officieel, je ‘moest’ niks delen, maar het ging er toch de hele tijd over.

Een creatief project is nooit alleen maar leuk, maar het moet wel voldoende leuk blijven natuurlijk. Zeker in de zomer!