Afgelopen donderdag heb ik mijn eerste pop-up workshop gegeven. Zo hebben we het genoemd, het was een spontane actie bij een opdrachtgever met wie ik een vaste afspraak heb voor een aantal uren schrijfbegeleiding per maand. Er was niet veel redactiewerk, en er hadden wel een paar mensen gezegd dat ze behoefte hadden aan een introductie in het piramideprincipe.

Er is ’s ochtends een mail uitgegaan met een uitnodiging, en ’s middags gaf ik een workshop van ongeveer 1,5 uur, met twee deelnemers, en geheel à la carte. Dat was hartstikke leuk!

Toen ik ’s ochtends van huis ging, wist ik nog van niks, en ik had dus maar weinig materiaal bij me. Ik heb wel een paar dingen standaard bij me en online staan, en dat was genoeg om te kunnen laten zien. Als oefening hebben we een snelle piramide gemaakt met als hoofdboodschap ‘je moet led-lampen gaan gebruiken’ (in plaats van gloeilampen), en die deed het goed.

Of ik er zenuwachtig van werd, vroeg mijn contactpersoon en degene die het had bedacht en intern regelde. Neehoor, helemaal niet, ik vind het echt alleen maar leuk. Wat is er nou mooier dan 1,5 uur lang mogen praten over wat ik graag doe en waar ik goed in ben, met geïnteresseerde mensen?