Vorige week was ik een paar dagen in Frans-Vlaanderen. Ik heb daar genoten van de restanten Nederlands. Er werd ooit Vlaams gesproken, maar daar is weinig meer van over – ik was er eerder, heb het nooit gehoord. Maar in de plaatsnamen is het er luid en duidelijk. Soms in de spelling verfranst, wat er grappig uitziet, zoals Coudekerque. Soms moet je het weten: we hadden een appartement in het dorp Oye, dat heette ooit Ooie, en dat is hetzelfde woord als Oog in Schiermonnikoog: eiland.

We waren er vooral voor een evenement in Gravelines en ook dat moet je weten: dat is Grevelingen. Grevelingen, Frankrijk, echt waar. Ons navigatiesysteem sprak het op z’n Engels uit: graflijnen. We fietsten een parcours van 90 kilometer, langs onder andere Watten en Noord- en Zuidpeene – haha, daar heb ik me wel mee vermaakt onderweg.

Op dinsdag zagen we in Kassel de Tour de France voorbij komen. Dat stadje had tweetalige bordjes. Dit viel me op:

Straete, dus niet aan de standaardtaal aangepast, en bergen is bergue geworden, niet iets met montagne.

Dit vond ik ook leuk – ik had niet eerder T(h)ijl Uilenspiegel in het Frans gezien: