Nog eentje over spelling dan. In de wetenschapsbijlage van NRC van afgelopen weekend zag ik een spelfout die mij vaker opvalt en altijd intrigeert. Dit is ‘m (p. 9, in een artikel over obesitas):

Mijn advies zou zijn: zorg dat de calorieën die je inneemt in balans zijn. Eet ‘echte’ voedingsmiddelen, vermijdt bewerkte producten, breng variëteit aan.

Hier is sprake van een rijtje gebiedende wijze achter elkaar, vier in totaal: zorg, eet, vermijd en breng. Drie daarvan staan in dezelfde zin. Aan eet kun je het niet horen of zien, maar aan zorg en breng kun je zowel zien als horen dat er géén t achter moet.

Waardoor heeft deze schrijver zich dan toch laten verleiden tot het zetten van de ‘foute’ t achter vermijd? Je hoeft daar geen enkele spellingsregel voor toe te kunnen passen; je hoeft niet te beredeneren hoe het zit met de regels voor de d’s en de t’s in gebiedende wijzen. Je hoeft alleen maar gewoon hetzelfde te doen als bij die andere werkwoorden: er geen t achter zetten.

Frappant dat het dan toch fout gaat. Bij een ervaren speller, tenminste, dat lijkt me zo: het zal toch door een journalist geschreven zijn. Op zo’n moment zou ik wel eens in het hoofd willen kijken van zo’n schrijver, om te zien hoe die z’n keuzes maakt…