Het ‘bordje’, nouja, de tekst op het autowrak in mijn vorige post in deze serie bevatte een ontkenning: don’t drink and drive. Nu is het nadeel van ontkenningen dat ze oproepen wat nou net niet de bedoeling is. Het beroemde voorbeeld daarvan is ‘denk niet aan een roze olifant’. Wat zit er prompt in je hoofd? Of ‘kijk niet naar rechts’ – de neiging is bijna onbedwingbaar.

Nou denk ik dat het niet zo vaak gebeurt dat een automobilist op basis van ‘don’t drink and drive’ acuut een borrel achterover slaat, maar ik zag in Nieuw-Zeeland wel een ander voorbeeld – niet op de foto maar ik vond hem wel online (even scrollen): ‘100 – it’s not a target’. De maximumsnelheid in Nieuw-Zeeland is 100, op wegen waar wij 80 al als hard zouden ervaren: tweebaans, smal en bochtig (het land heeft een enorm infrastructuurprobleem, waar wij als fietsers ook last van hebben gehad, maar dat terzijde).

Mij lijkt die ontkenning zo’n gevaarlijke. Ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die prompt kijken of ze dat target halen, en zo niet: gas erbij. Of het als uitdaging zien om het target te overtreffen natuurlijk, want dat is helemaal mooi. 

Grappig is trouwens dat het bord op de foto van de link hierboven zichtbaar op een andere manier als target is gebruikt, voor erop schieten, en dat snap ik dan dus ook.

Op de ontkenning volgt ‘Drive to the conditions’, dat is een positieve formulering, maar daarvan zagen we op Tasmanië ook wel weer het lastige: onder veel maximum-snelheidborden daar stond ‘Changing road conditions’ (te zien op deze pagina, ook weer even scrollen). Die vond ik vaag, vooral omdat het geen boodschap is. Ik heb even gezocht, en ik vond dit (bron):

The message is to let drivers know that rural roads are not consistent, have a changing alignment, that there may be shoulders on some sections but not on others, or that lane widths may be inconsistent.

O, nou, dat stáát er niet, ik had het zo ook niet geraden. Ik dacht meer aan veranderlijke omstandigheden, zoals bij slecht weer. Bovendien lijkt mij dat als de weg zo slecht is dat 100 eigenlijk te hard is, er een andere maximumsnelheid zou moeten gelden. 

Mij lijkt dit bord, ook van Tasmanië, effectiever:

We vonden het als fietsers ook wel grappig om gelijkgeschakeld te worden aan kangoeroes! 

Een andere problematische ontkenning troffen we aan in Melbourne:

Soms héél vaak:

Niet alleen de ontkenning is hier lastig en daarin zijn deze stickers niet anders dan onze ‘nee-nee’-stickers. Problematischer is het begrip junk mail. Want daar loopt een bezorger een prachtige reclamefolder rond te brengen, en dat is toch geen troep (junk)? 

Misschien lijkt dat vergezocht, maar zo redeneren reclamemakers: wat zij hebben is een prachtig aanbod. Mij lijkt ons ‘geen ongeadresseerd drukwerk’ preciezer en dus effectiever. Ondanks de ontkenning.