Ik kondigde hier vorige maand aan dat ik weer college ging geven, Tekstgenres, en dat ik daarover weer zou gaan bloggen. In mijn achterhoofd zat toen het plan om dat weer zo’n beetje elke week te doen, net zoals ik dat eerder deed (meest recente voorbeeld: tekst- en gespreksanalyse). Het is er echter tot nu toe niet van gekomen. Aan de inhoud ligt dat niet, en aan de studenten ook niet. Maar ik heb wat last van diverse, uh, ‘omstandigheden’.

Ik heb een aanstelling van 5,7 uur per week voor zes maanden. Het college is op dinsdag, en ik reserveer er de hele dinsdag voor. Daar moet het dan ook in gebeuren, en dan hoop ik dat ik met de aan- en afloop (het college duurt korter dan mijn aanstelling) gemiddeld op ongeveer die 5,7 uitkom. Maar dan mag het zeker niet over de dinsdag heen – dat is mijn begrenzing, en zo voorkom ik bovendien dat het ander werk in de weg gaat staan.

De afgelopen dinsdagen zag ik tegen de tijd dat ik klaar was totaal sterretjes. Het is eigenlijk bijna niet te doen op één dag. Ik heb natuurlijk de gewone inhoudelijke en didactische voorbereiding en van die ‘gewone’ zaken als het werk van studenten nakijken en van feedback voorzien. Maar daarnaast zit ik met drie energieslurpers:

• Ik moet ook bedenken hoe ik fatsoenlijk online onderwijs geef. Waar ik m’n online trainingen inmiddels op routine kan, vraagt het voorbereiden veel van mijn creativiteit en denkwerk, ook omdat ik graag goed onderwijs geef met het oog op de studenten – hun klachten over de kwaliteit van het corona-onderwijs (in het algemeen) snap ik wel. Ik doe mijn best elke week iets passends te bedenken, zo mogelijk interactief en activerend en ook liefst met afwisseling – daar leer ik zelf ook van. Maar daarmee leg ik de lat wel hoog natuurlijk. Het college is om 1 uur, en afgelopen dinsdag was ik blij dat ik voor de lunch m’n idee op poten had.  Voor het eerste uur. In het tweede uur werken de studenten in subgroepjes (digitale break-outs) verder aan een opdracht, en het resultaat ervan kijk ik meteen na. Ze hebben dan dat tweede uur geen ‘live’ interactie met mij, maar wel met elkaar, en ik lever meteen erna feedback. Dat is behoorlijk arbeidsintensief. De dinsdag trekt voorbij in een intensieve stroom van voorbereiden – college geven – nakijken.
• De universiteit is net overgestapt van het oude-vertrouwde Blackboard als digitale leeromgeving naar Brightspace. Ik vind het een draak van een toepassing – volledig niet-intuïtief. Er zijn al gekke dingen mee misgegaan, ik snap er af en toe niks van, alsof ik een totale digibeet ben. Afgelopen dinsdag heb ik me een ongeluk zitten zoeken hoe ik een forum dat ik had aangemaakt op ‘zichtbaar’ kon vinken, want het bleef maar ‘hidden’ voor de studenten. Uiteindelijk zag ik ergens het goede vinkje, maar ik zou niet kunnen reproduceren waar. Eerder had ik een keer een opdracht aangemaakt met een verkeerde template en daardoor konden de studenten het digitale inlevervakje niet gebruiken. Toen ik het corrigeerde, had ik ineens twee keer dezelfde opdracht, ook met twee inlevervakjes. Als ik iets zoek in de ondersteuning, ben ik eindeloos bezig en vind ik nog niet het antwoord op mijn vraag. En zo zit ik dus ook elke dinsdag een groot deel van de tijd te pielen met Brightspace. Waar ik de echte onderwijsactiviteiten ook nog leuk en uitdagend vind om te doen en het ook een keuze is om het goed te willen doen, vind ik dit alleen maar hopeloos frustrerend. Het is ook een ontzettend ongelukkige timing, zo samen met online onderwijs op poten moeten zetten. De studenten is dat ook al opgevallen, ik ben niet de enige docent die ermee worstelt. Van 5,7 uur per week snoept het leren omgaan met Brightspace echt veel te veel tijd op. Ga ik bespreken met m’n leidinggevende. Het voordeel van Brightspace is trouwens dat je er goed multimediale dingen mee kunt doen, en ik geef het college dan ook ‘in’ de liveroom ervan. Dat werkt goed gelukkig.
• Organisatorisch gaat er nogal wat mis. Zo was er een tijdje geen studiecoördinator, dus ook niemand bij wie ik of de studenten terecht konden met problemen. De nieuwe is deze week begonnen, hopelijk helpt dat. Maar ook regeldingen en mijn vragen beantwoord krijgen kost buitensporig veel tijd, mede doordat ik niet even langs kan wippen als ik toch in Leiden ben natuurlijk. Maar er lijken ook gaten te zitten in mijn organisatorische ophanging, om het zo maar te zeggen – ik weet ook vaak niet bij wie ik moet aankloppen, ben al van kastje naar muur gestuurd geweest ook. Ga ik ook bespreken.

Aan het eind van de dinsdag heb ik soms de neiging mijn computer uit het raam te gooien. Bloggen schiet er dan dus bij in. Maar dat is jammer, want juist op die manier maak ik voor mezelf de kruisbestuiving met mijn trainings- en advieswerk. Dat mag wel buiten die 5,7 uur. Zoals vandaag deze post. Met goede voornemens voor de komende tijd!