Sinds maandagavond hebben al meerdere mensen me gevraagd of ik geholpen ben door de corona-maatregelen voor zelfstandigen.

Ikzelf?

Nee.

Daar zit een goeie en een slechte kant aan:

• De goeie kant is dat ik nog steeds op eigen kracht aan een inkomen op bijstandsniveau kan komen. Er lopen nog wat dingen wél gewoon door omdat die op afstand kunnen, ik heb zelfs een offerte voor een nieuw project net bevestigd gekregen (erg leuk, ook inhoudelijk daarover later meer) en mijn uurtarief is ongewijzigd. Daar ben ik blij mee. Het valt bij mij eigenlijk tot nu toe best wel mee: het gaat om één uitgestelde klus. Dat was wel een grote, het scheelt me in maart en april een paar duizend euro omzet en een boel ‘bedrijvigheid’, want het was nog in Amsterdam ook. Ik heb bovendien een grote buffer die ik in goede jaren heb opgebouwd; mijn bedrijf is kerngezond. Ik red me voorlopig wel, en ik vind het ook fijn om mijn hand niet op te hoeven houden en bijstand mag naar degenen die het harder nodig hebben. 
• De slechte kant is dat bijstand erg weinig is. Daarom lost de maatregel wel wat problemen op, maar niet alles voor iedereen. Bepaald niet. Een inkomensaanvulling tot bijstand is beter dan niets, het helpt de ergste nood, het helpt zeker de ‘vogelvrijen’ aan de onderkant van de markt, en het is goed dat het onafhankelijk is van partnerinkomen en vermogen. Maar, beste lezers, hoe zou het voor jullie zijn om ineens tot dat inkomensniveau terug te vallen? En dan is het nóg anders, want om een idee te geven: alleen al mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering kost me jaarlijks ongeveer twee maanden bijstand.

Edit: terwijl ik dit schrijf, komt afzegging nummer 2 binnen, voor eind april, en kan ik dus nog een fiks stuk omzet doorstrepen. Zo gaat het dus…