In Een sprinter is een stoptrein zonder wc schrijft Ronny Boogaart een vermakelijk stukje over hoe de trein van Amsterdam naar Hoofddorp de trein naar Hoofddorp blijft heten, ook als hij, bijvoorbeeld vanwege werkzaamheden, niet verder rijdt dan Schiphol. Dan is het dus eigenlijk de trein naar Schiphol geworden. Maar op de borden staat nog steeds Hoofddorp als eindbestemming, met ‘rijdt niet verder dan Schiphol’ in kleine letters eronder.

Nou had ik laatst het omgekeerde. Ik wilde naar Utrecht, kwam op het station en liet mijn ogen over het scherm met vertrekkende treinen dwalen om het juiste perron te bepalen. Ik las niet echt, zo werd ik me bewust, mijn ogen zochten naar de woordbeelden Utrecht, Amersfoort, Leeuwarden of Groningen, want dat zijn de mogelijke eindbestemmingen van de goede trein.

Stond er niet tussen. Huh?

Toen ging ik wat beter kijken, en via de juiste vertrektijd vond ik de trein naar Akkrum. Akkrum? Waar ligt dat?

Het bleek wel degelijk te gaan om de trein naar Leeuwarden, die vanwege werkzaamheden niet verder zou rijden dan Akkrum. Aha, Akkrum ligt net onder Leeuwarden. En heeft een station. En die trein moet ik hebben.

Probleem opgelost, maar ik realiseerde me wel dat het dus verwarrend is om de trein die normaliter naar Leeuwarden rijdt, de trein naar Akkrum te noemen als dat niet kan. Ook als is dat logisch misschien beter.

Zo zie je maar weer: taal is niet zo logisch; het draait niet om de letterlijke betekenis. Wat overigens de strekking is van Boogaarts boek!