Eerst dit: toen ik hoorde hoe veel het boekje De Argumentatiecoach kostte (namelijk: € 24,95) dacht ik: “so, da’s duur!” Daar oogt het niet naar: het oogt als een boekje: dun en een beetje slap. In combinatie met het schreeuwerige oranje op de voorpagina vind ik dat dus een goedkope ‘look and feel’, te goedkoop enerzijds voor de € 24,95, anderzijds ook voor de ondertitel: ‘je coach voor een overtuigende carrière’. Bij het woord carrière past iets statusrijkers, sjiekers, vind ik.

Maar goed, dat is allemaal uiterlijk en deels een kwestie van smaak. Wat krijg je inhoudelijk voor dat geld? Dat is enerzijds veel en anderzijds weinig.

Veel is het omdat het boek een breed gebied bestrijkt. Op de cover staat: ‘meer salaris, presentaties met passie, succesvolle sollicitaties, krachtig advies, overtuigende teksten’. En dat is nog niet alles, het gaat óók over argumentatieleer, gespreksvoering (het Luisteren-Samenvatten-Doorvragen-model), kernkwadranten, de Roos van Leary, onderhandelen, e-mail, offertes, tekststructuur, debatteren, columns, leidinggeven en ontslaggesprekken voeren. Dat alles, in krap 130 pagina’s… dat is wel heel veel, heel breed – meer eigenlijk dan de titel doet vermoeden. Ik zou niet bij een argumentatiecoach aankloppen als ik beter wil leren luisteren, bijvoorbeeld.

Weinig is precies de tegenhanger. Per onderdeel is het onvermijdelijk niet zo veel en niet diepgaand. Ik heb natuurlijk vooral gekeken naar het onderdeel structuur. Hoofdstuk 13 heet ‘Schrijven met structuur: over trechters, piramides en ruiten’. Het begint p. 99 met de voordelen van het piramideprincipe: schrijven met het standpunt voorop. Mooi.

Maar als ik dan 3 pagina’s verder zie wat voor structuur het boek aanraadt voor adviesrapporten, dan denk ik: ‘????’ Want dat is doodgewoon de oude, vertrouwde methodologische opbouw – niks piramideprincipe:

1. Inleiding
2. Probleem en achtergronden van het probleem
3. Oplossingsrichtingen
4. Weging van de oplossingen op basis van criteria
5. Conclusie
6. Advies

Dan staat er ook nog: ‘Met name langere teksten, zoals advies- of beleidsrapporten, bevatten veel meer informatie dan argumenten alleen’. Ja, de meeste langere teksten, zoals advies- of beleidsrapporten, bevatten te veel informatie – veel meer informatie dan de lezer wil, en dat moedig je aan door die schrijver- en onderzoekgerichte manier van rapporteren.

Het voorbeeld op dezelfde pagina toont ook aan hoe omslachtig methodologisch rapporteren is. Er staat namelijk als uitleg van hoe argumenten en standpunt in zo’n structuur passen het volgende:

Op grond van deze argumenten is optie 2 voor ons de beste keuze (= standpunt, einde hoofdstuk 5). Ik adviseer dan ook om deze optie snel ader uit te werken (advies in hoofdstuk 6).

Lees de cursieve gedeeltes achter elkaar (dus laat de stukken tussen haakjes weg) en je ziet meteen hoe probleemloos dit achter elkaar doorleest. Waarom zou je die twee stukken dan verspreid over twee hoofdstukken neerzetten?

Nouja, dat is dus allemaal niet zo helder uitgelegd of beargumenteerd, en dat kun je ook niet verwachten als je tekststructuur voor alle genres in 5 pagina’s wil afdoen, omdat je in één boekje daarnaast nog 15 andere, zeer uiteenlopende onderwerpen wil behandelen. Maar dat vind ik dan hartstikke onbevredigend. Hiervan gaan mensen echt niet beter schrijven. En ik ben bang: ook niet beter argumenteren, solliciteren, adviseren, debatteren, e-mailen, luisteren, enzovoort.

Dus leuk om een beetje aan al die onderwerpen te snuffelen, maar je hebt meer aan een rijtje gespecialiseerde boeken. Ja, da’s dan nóg duurder. Maar dan heb je wel een aardig ogend stukje boekenkast!