In vier keer twintig minuten je trauma zo verwerken dat je daarna aantoonbaar gezonder bent – het klinkt te mooi om waar te zijn. Toch is het volgens James Pennebaker mogelijk – en in die twintig minuten moet je dan schrijven over dat trauma.

Aan schrijven worden wel vaker heilzame effecten toegeschreven. Zelf schrijf ik nu al jarenlang morning pages, een methode uit The Artist’s Way. Ik weet zeker dat mijn leven er zonder dat dagelijkse schrijven nu anders uit had gezien, maar bewijs voor de effectiviteit van die methode is er bij mijn weten niet.

Bij de aanpak van Pennebaker is dat anders. Hij is hoogleraar psychologie aan de University of Texas en doet al al jaren onderzoek naar het effect van schrijven. Zijn methode is: vier dagen achter elkaar twintig minuten lang vrij schrijven over je trauma of emotional upheaval en daarna kort op dat schrijven reflecteren. Dat, zo blijkt uit zijn onderzoek, is voldoende. Het meest zichtbare resultaat is de afname van doktersbezoek van de schrijvers: in vergelijking met een controlegroep gaan zij in de periode na die vier dagen minder vaak naar de dokter. Ze rapporteren ook meer welbevinden, al gaat daar tijd overheen. Direct na het schrijven zijn ze vaak verdrietig en bij een aantal stond het leven eerst op zijn kop, als gevolg van nieuwe inzichten of daadkracht.

Echt schadelijke gevolgen zijn er volgens Pennebaker niet, mits de schrijvers hun eigen grenzen bewaken en niet schrijven over iets wat ze menen niet aan te kunnen. In een enkel geval was aanvullende hulp nodig.

Writing to heal. A guided journal for recovering from trauma & emotional upheaval is een werkboek: er staan gelinieerde maar verder blanco pagina’s in, zodat je meteen aan de slag kunt. Daarnaast enige theorie over en onderbouwing van de aanpak en specialistische vervolgopdrachten. De uitwerkingen zou ik liever in een schrift of op los papier doen dan in dit boek. Dat ligt voor iedereen anders en Pennebaker zegt dan ook terecht: kies de vorm en middelen die bij je passen. Als je maar schrijft!