Gister was de tweede dag van mijn breintraining bij Purple Monkey – ik schreef vorige week over de eerste. Waar ik heel benieuwd naar was, was het onderdeel snellezen, dat voor de middag gepland stond.

Welnu, dat overtrof mijn verwachtingen. Ik wist al dat ik best een snelle lezer ben – moet ook wel, met mijn tekst-intensieve werk, en ik denk sowieso dat je jezelf als neerlandicus slimme leesstrategieën aan moet leren, anders kom je nooit door de stapels leeswerk heen die die studie van je vraagt. Inderdaad lag bij de nulmeting mijn tempo al op 450 woorden per minuut, en dat is bijna het dubbele van het gemiddelde in de bevolking (ongeveer 250, volgens trainer John).

Waar ik benieuwd naar was, is of het nog sneller kon. En ja – aan het eind van de middag haalde ik de 830. Daarbij weliswaar vervolgens een paar meer fouten bij de multiple-choice-vragen naar begrip, maar daar kon ik niet mee zitten, want dat waren detailvragen, bijvoorbeeld naar merk en kleur van de in de tekst voorkomende auto. Tsja, daar heb ik sowieso niet zo’n hoofd voor, dat soort dingen zoek ik wel op als het nodig was. Ik had de lijn van de tekst wel degelijk te pakken.

Wel was het een behoorlijke inspanning, te vergelijken met ineens veel harder gaan lopen dan je gewoonlijk doet. Maar erg leuk om te merken dat die technieken, die ik in theorie al wel kende (wel eens wat over gelezen), goed werkten. Bij iedereen in de groep overigens, ik was daarin zeker niet uniek.

De methode die we kregen, was die van Tony Buzan. Drie dingen daarin werkten voor mij erg goed:

• Anderhalve centimeter na de linkerkantlijn beginnen met lezen en anderhalve centimeter voor de rechterkantlijn stoppen – je blikveld is groot genoeg om die eerste en laatste woorden mee te pikken.
• Je oogbewegingen sturen dankzij hand-oog-coördinatie: met een vinger of aanwijspen langs de te lezen regels wijzen en zo je oog helpen soepel en snel mee te bewegen.
• Metronoom gebruiken, die een dwingend ritme voorschrijft van, bijvoorbeeld, één seconde per regel.

Verder mag je bijvoorbeeld ook niet teruglezen, ook niet als je iets niet begrijpt (komt later wel), en dwingt het hoge tempo je om niet te subvocaliseren, dus in je hoofd klanken te vormen en zo ‘mee te praten’ met wat je leest, maar dat deed ik toch al niet. Snellezen is dus ook gewoon een kwestie van doen, en niet bang zijn voor het hoge tempo. Zo veel slechter wordt je begrip er niet van.

Ik heb al een tijdje een boekje van Buzan hier liggen. Dat ga ik nou nog maar eens beter lezen. Snel. En verder ga ik oefenen. Want 830 woorden per minuut mag snel klinken, het wereldrecord ligt boven de 3.000…