In de Onze Taal van deze maand (nummer 9) staat een interview met Frank Jansen, docent en onderzoeker Communicatie die net afscheid heeft genomen van de Universiteit Utrecht. De kop boven het artikel citeert “De wetenschap is me te bang voor avontuur” en verderop in het artikel zegt hij, nadat het is gegaan over populariseren, aantrekkelijk schrijven voor een breed publiek:

Voor die niet-wetenschappelijke manier van schrijven is tegenwoordig minder aandacht. De gemiddelde student leert eigenlijk alleen maar de strikt wetenschappelijke aanpak. Dat komt misschien doordat het academisch bedrijf angstig geworden is, bang voor wat buiten de regels valt.

 Jansen heeft het over het schrijven door wetenschappers, hij is zelf een bevlogen populariseerder. Maar wat hij schrijft, herken ik helemaal in het anders-dan-wetenschappelijk schrijven van academici als buiten de universiteit aan het werk gaan: ze hebben maar één manier geleerd, de strikt-wetenschappelijke, en daar klampen ze zich angstig aan vast. En dat is inderdaad heel anders dan aantrekkelijk schrijven of voor een breed publiek. Of voor beslissers en klanten.

Jammer toch, die eenzijdigheid. Ik heb wel eens gedacht: ze zouden studenten veel meer lef en flair bij moeten brengen, in plaats van nog meer statistiek en methodologie…