Ik wist dat dit boek eraan zat te komen, want auteur Mark van Bogaert benaderde mij een tijdje geleden met de vraag of hij een citaat van mij erin mocht opnemen. Nou, zeker weten, ik vond het een eer! Het ging om een stukje uit een eerdere blogpost van hier, en het staat inderdaad in het boek, achterin, op p. 230:

Dat ging om Van Bogaerts vorige boek; over zijn nieuwe ben ik alweer enthousiast. Het heet Scanbaar schrijven. Aandacht vangen van lezers met weinig tijd. Alleen al van die titel word ik blij: eindelijk eens een schrijfhandboek van iemand die weet hoe echte lezers lezen.

Niet alleen is Van Bogaert realistisch over hoe mensen lezen, maar hij verbindt daar ook de consequenties aan voor tekst, en daarin gaat hij ver. Voor een deel vertelt hij dingen die mij uit het hart gegrepen zijn  maar dus weinig nieuw, voor een deel legt hij andere accenten (een uitgebreide verhandeling over lettertypes, waaruit ik ga onthouden dat je Verdana niet voor papier moet gebruiken), en deels gaat hij net wat verder, waardoor ik ook echt af en toe opkijk.

Zo’n opkijkmoment had ik bij het lezen van het gedeelte over cv’s. Dat je die beter omgekeerd chronologisch kunt schrijven, dus met je recentste ervaring eerst, dat is mij al jaren vertrouwd. Maar dat je zelfs in een cv boodschaptitels kunt gebruiken die per ‘ervaring’ de belangrijkste verworden vaardigheid benoemen, dat vind ik zelfs nog behoorlijk radicaal. Van Bogaert en ik delen onze voorkeur voor boodschaptitels (‘scanbare’ koppen) omdat die de lezer meer houvast geven. En ja, ‘Curriculum Vitae – Persoonlijke gegevens – Opleiding – Werkervaring’ , dat zet iedereen erboven. Maar ‘Carrièreswitch – Bruggenbouwer – Inspirator’ niet (p. 155) en die koppen zeggen een haastige lezer veel meer.

Ook de dingen die ik goed herken vind ik leuk om te lezen. Regelmatig denk ik zelfs `’ hèhè’, bijvoorbeeld als Van Bogaert mindmaps aanraadt om aantekeningen te maken voor jezelf, maar al het geneuzel over hoe goed die aanpak zou aansluiten bij onze hersenen tot flauwekul verklaart (p. 86). Hèhè, eindelijk iemand met een goed, genuanceerd standpunt zonder quasi-wetenschappelijke prietpraat.

Van Bogaert zelf baseert zich wel op onderzoek, veel naar oogbewegingen dit keer, maar ook de A/B-tests uit het vorige boek (twee versies van direct mail uitsturen en kijken wat de respons is) komen terug.

En het hele boek lang denk ik: ja, dit sluit aan bij échte lezers. Als je die wilt bereiken, moet je het ze makkelijk maken. Met hun zap- en scangedrag. Radicale lezergerichtheid. Daar ben ik helemaal voor! Zelfs als het boek ineens heel exotisch aandoet als er een hoofdstuk gaat over scanbaar geschreven…misboekjes!