De afgelopen dikke week vielen Tekstblad en Tijdschrift voor Taalbeheersing in de bus. Uit allebei één dingetje voor hier:

• Tekstblad heeft tegenwoordig in elke aflevering een paar ‘favoriete schrijfoefeningen’ van schrijftrainers. Ik vind die telkens leuk om te lezen, maar nu dacht ik voor het eerst: ‘dat ga ik ook een keer zo doen!’ Het gaat om de oefening van Leonore Noorduyn voor het formuleren van de hoofdboodschap, in dit geval voor een zakelijk blog, maar ik ga uitproberen of het ook zo lukt bij andere zakelijke teksten. Hij heet ‘De schreeuw op het station’ en dat is ook de kern ervan: je kan nog net je lezer toeroepen wat je te zeggen hebt voordat diens trein vertrekt. Dat bereid je voor, en je spreekt de hoofdboodschappen met elkaar na, vooral ook om te checken of de lezer er nieuwsgierig van wordt.
• In Tijdschrift voor Taalbeheersing staat een verslag van onderzoek van Frank Jansen en Daniël Janssen naar de mate waarin spelfouten in sollicitatie- en sponsorbrieven de besluitvorming beïnvloeden. Die invloed is er inderdaad: lezers zijn negatiever over brieven met veel d/t-fouten. Anders dan de onderzoekers verwachten is er daarbij geen verschil tussen sollicitatie- of sponsorbrieven. Wel is de aard van het oordeel verschillend: bij sollicitatiebrieven is het oordeel meer over de schrijver, bij sponsorbrieven over de tekst. Dat oordeel over de schrijver is overigens niet alleen maar zwart: spelfouten zijn ook een teken van authenticiteit. Bovendien zijn mensen harder in hun oordeel over spelfouten dan over brieven-met-spelfouten. Sommige spelfouten passeren ongezien, en het lijkt erop dat lezers ook best wel een beetje vergevingsgezind zijn.