Net voetbal
Inmiddels heb ik er twee bijeenkomsten van een dagdeel op zitten in mijn cursus socratisch gesprek. Het is leuk en pittig! We buigen ons over de vraag ‘onder welke voorwaarden is liegen geoorloofd’ en hebben nog over geen enkele voorwaarde consensus. Het lijkt dus alsof er niets uit onze vingers komt, maar daar gaat het ook niet om.
In mijn vorige post over de cursus schreef ik al dat socratische gesprekken een intern en extern doel kennen. Mij hielp het om dat helder te krijgen door middel van een metafoor van de docent: voetbal. Bij voetbal is het het interne doel om het spel te spelen, volgens de regels en liefst een beetje fraai. Het externe doel is: doelpunten maken. Je moet het externe doel hebben als ‘motor’ voor het spel, scoren is mooi – maar ook als je het nooit bereikt, kun je goed bezig zijn.
Voor socratische gesprekken betekent dit: we hebben als doel om te komen tot consensus over die voorwaarden, maar zelfs als we die nooit bereiken, kunnen we een goed socratsich gesprek hebben. Het gaat echt niet om het resultaat, het gaat om het gesprek.
Ik had dit inzicht gister pas echt ten volle helder, en het maakt voor mij heel veel uit. Normaal gesproken ben ik me er in dingen als groepsgesprekken enzo altijd erg van bewust dat het iets moet opleveren, ergens toe moet leiden, liefst een beetje efficiënt. Dat maakt dat ik de voortgang ten opzichte van dat doel in de gaten houd, en daarom behoefte heb aan structuur. Gister lukte het me om me te richten op het gesprek zelf, en dus ook de chaos en het gebrek aan resultaat te aanvaarden.
Het is ook leuk, vind ik, om zo uitgebreid de tijd te nemen om zowel inhoudelijk het terrein te verkennen als om het gesprek als proces op de rails te krijgen. Eén gesprek, en het mag in totaal zes dagdelen duren!
We hebben dus (nog?) niet gescoord. Spelen we het spel goed? Mwah… Voor mijzelf gold dat ik van de weeromstuit het externe doel (consensus) op een gegeven moment helemaal uit het oog verloren was. Maar goed, we hebben nog vier dagdelen te gaan…
Pingback:Tekst & Communicatie » Blog Archive » Socratisch gesproken