Een tijdje geleden had ik het op dit blog over de nota’s die de eerstejaars studenten Nederlands in Leiden geschreven hadden over het thema ‘ze kunnen niet meer schrijven tegenwoordig’.  Afgelopen week heb ik de tweede, definitieve versies van die nota’s nagekeken. Ik heb aan tien studenten gevraagd of ik hun nota mag gebruiken voor een bundeltje.

Want dat lijkt me namelijk erg leuk: een bundel betogen over allerlei verschillende aspecten van dat thema, geschreven door de mensen over wie het gaat. De studenten behoren immers tot die vermaledijde jeugd over wie zo veel geklaagd wordt.

Ik heb tien nota’s uitgekozen die enerzijds heel goed waren (8 of 9 als eindcijfer) en die anderzijds samen een aardig beeld geven van de verschillende kanten van de discussie. Dit zijn globaal de tien vragen waar de nota’s op ingaan:

1. Hoe belangrijk is goed kunnen spellen eigenlijk, dus hoe erg zijn spelfouten?
2. Hoezo gebruiken jongeren zo veel Engelse leenwoorden, en hoe erg is dat?
3. Is het invoeren van een taaltoets door het hoger onderwijs een goed idee?
4. Met welke methode zou het middelbaar onderwijs het schrijfonderwijs het beste kunnen aanpakken?
5. Wat is de invloed van de nieuwe media op de spel- en schrijfvaardigheid van jongeren?
6. Welke rol speelt de nog niet voltooide hersenontwikkeling van jongeren bij het schrijven?
7. Waarom klagen ouderen eigenlijk zo veel over ‘de jeugd van tegenwoordig’?
8. In hoeverre is de hele schrijf- en tekstcultuur (‘schriftelijkheid’) aan het veranderen?
9. Schrijven op een internetforum meisjes inderdaad slechter dan volwassen vrouwen?
10. In hoeverre bevatten kranten tegenwoordig meer fouten dan vroeger?

En dat waren nog lang niet alle vragen… Twee antwoorden alvast ook, voor mij de meest frappante:

• Er is onderzoek waaruit blijkt dat het níet zo is dat jongeren die veel op internet bezig zijn slechter spellen. De enige voorspeller van spelvaardigheid is de CITO-score.
• In zijn algemeenheid maken meisjes inderdaad meer fouten als ze een forumbijdrage schrijven, al is een groot aantal van die fouten bewust/creatief (jaaah enzo). Maar vrouwen van mijn generatie maken meer d/t-fouten! Het onderzoek waar dit uitkwam was overigens te beperkt om dit te mogen generaliseren en is daarom vooral een aanzet tot vervolgonderzoek (hopelijk). Maar toch een leuk resultaat! Maar toch, altijd al gedacht: mijn generatie beheerst de d’s en de t’s ook niet, alleen is dat minder zichtbaar.

De bundel komt er wel, ik ga van de zomer aan de slag met de redactie ervan. In welke vorm, dat weet ik nog niet. Maar op dit weblog houd ik jullie op de hoogte! Vinkje in rubriek ‘verschenen’ dus maar, als is het nog ’te verschijnen’. Maar de belangrijkste inhoud, de nota’s, is er al!

Ik kondigde vorige week het verschijnen aan van mijn recensie van het Handboek Vrouw & Fiets. Die heeft nogal wat stof doen opwaaien op het forum dat bij het het blad Fiets hoort. Dat is altijd wel interessant. In het desbetreffende forum-topic kun je ze zelf nalezen. Je leest dan ook hoe hoofdredacteur Rodrick de opmerkelijke (vond ook ik) redactionele keuze uitlegt: mijn recensie stond in een interview met de auteurs. Verder legt hij ook mijn column nader uit. Heeft tenminste één iemand hem goed begrepen (;

Net uit: Oase Magazine (jaargang 3, nummer 5), met daarin van mij drie mini-columns over sport.

Vandaag verschenen: Fiets van april, met daarin mijn column, dit keer over pech & pijn, naar aanleiding van de onfortuinlijke lotgevallen van een vriendin-collega (van wie ik de naam heb veranderd) van wie de knieblessure zich ontwikkelde tot een rampscenario. En er staat nog een stukje van me in, als reactie op een ingezonden brief over mijn column # 66.

Net uit: Fiets van maart, met daarin mijn 67e Fietsvrouwcolumn, met als motto: ‘Rare jongens, die Britten’.