Ik bedacht dat het alweer een hele tijd geleden is dat ik hier vertelde hoe het gaat met de roman die ik aan het (her-)schrijven ben (sinds de zomer van 2011, zie hier). Welnu: goed. Ik heb een tijdje wat zitten dubben over hoe ik ermee verder wilde, en dat vertraagde het werken eraan. Nu is me weer helderder dat ik het vooral zie als schrijf-oefening. Dat betekent dat ik ’twee keer per week trainen’ prima vind, en dat lukt meestal wel tussen alle andere bedrijven door.

In dat tempo heb ik de afgelopen maanden gewerkt eerst aan de dialogen en later aan meer ‘scenisch’ schrijven, dus niet alles chronologisch aan elkaar praten, maar meer beperken tot enkele cruciale scenes. Dat waren voor mij allebei nieuwe technieken en ik heb daar dus inderdaad, zoals de bedoeling was, veel van geleerd. Het heeft geresulteerd in een nieuwe versie die volgens mij korter, krachtiger en levendiger is. Ik ben die versie nu aan het afredigeren. Daarna gaat hij naar proeflezers en/of een manuscriptbeoordelaar, want dan heb ik weer input nodig over hoe verder te gaan.

Het is ook nog steeds mijn bedoeling om hem, als hij nog verder af is en ik er tevreden over ben, in kleine oplage uit te geven voor vrienden en bekenden enzo. Maar dat is secundair aan het vergroten van mijn eigen schrijfvaardigheid hiermee, en dat loopt eigenlijk heel goed.

Wordt – op termijn – vervolgd!

Net uit: Oase jaargang 4, nummer 4, met daarin van mij drie mini-columns over sport. Klein trendbreukje: twee ervan gaan over voetbal. Dat is de meerderheid, en dat is voor het eerst. Meestal schrijf ik over mijn eigen sporten, dus vooral over fietsen/wielrennen en over lopen/atletiek. Dit is ook wel eens leuk.

Net uit, de nieuwe Tekstblad, met daarin een column van mij die gebaseerd is op de interviews met zakelijke lezers van september, zie dit bericht en de trackbacks.

Net uit: Fiets van december, met daarin een column van mij met daarin één van m’n langste gepubliceerde zinnen ooit, denk ik:

Daar hoef ik me niet voor te schamen, vind ik, zeker niet als je kijkt naar onze bepaald niet optimale voorbereiding: na een toch al niet geweldig fietsseizoen had een weekend eerder helemaal gestaan in het teken van de Zeeuwse kustmarathon, die Henk had gewandeld én hardgelopen en ik alleen gewandeld, in de zonnige warmte van begin oktober.

58 woorden! Ik was me ervan bewust, en heb er nog naar zitten kijken voor ik ‘m instuurde: kan dit nou of niet? En ik sta er dus achter!

Overigens, het ‘daar’ aan het begin verwijst naar 33 km/u rijden in een duo-tijdrit van 21 kilometer, en daarmee laatste worden!

Net ploffen twee tijdschriften op de mat met daarin in totaal vier columns van mij: Fiets van oktober met zoals gebruikelijk een Fietsvrouwcolumn, en Oase Magazine nr. 2 met drie kleine columns over sport.

En ik zie dat ik het verschijnen van twee andere columns hier nog niet had gemeld: mijn vorige Fietsvrouw-column (want ook in het september-nummer van Fiets stond er één; die plus die van vandaag zijn dus Fietsvrouwcolumn nr. 73 en 74) en mijn column in Tekstblad nr. 4, over sliduments, losjes gebaseerd op een eerdere blogpost hier.