Net uit: Fiets van september, met daarin mijn 81e Fietsvrouwcolumn, over ‘roltrapangst’ van stoere kerels. M’n 80e ben ik hier vergeten te melden, die stond in het juli-nummer. Er stond altijd een foto van me bij die columns, maar in de nieuwe opmaak is dat een tekening geworden:
Er staat weer een column uit Tekstblad van mij op hun site, over vijf jaar freewriting. Inmiddels is dat al zeven jaar!
Sinds ik een dikke week geleden naar Buitenkunst vertrok, is er het een en ander van me verschenen:
Het werden in totaal, zoals bedoeld, zeven columns over de Tour de France die ik voor Touretappe.nl schreef. Inmiddels staat ook de eerstvolgende er: over de Olympische Spelen. Dus: ik column nog even verder! Ze zijn allemaal te volgen via mijn eigen pagina op de site.
Zoals altijd is er leuk aan om onder druk iets te ‘moeten’ schrijven, iets te ‘moeten’ zeggen over een bepaald evenement, voor een bepaalde deadline. Dat maakt creativiteit wakker: een glimp van een gedachte serieus nemen en uitwerken.
Afgelopen dinsdag was ik vanuit mijn rol als vrouwelijke fietscolumnist kort op Radio 2 te horen, in de rubriek ‘Tour zoekt vrouw’. Luister hier.
Zoals ik op dit weblog al had verteld, ben ik bezig geweest met het schrijven van twee wetenschappelijke artikelen op basis van het piramideprincipe-onderzoek van de afgelopen jaren. Zoals dat gaat in de wetenschap, zijn de artikelen doorgestuurd naar elk twee anonieme reviewers. In de afgelopen weken heb ik hun werk teruggekregen.
De reviews zijn alle vier negatief, van ‘een beetje’ tot ‘heel erg’. Het grotere artikel, voor een tijdschrift, is daarmee afgewezen en dat leg ik voorlopig in de koelkast. Het andere, grotere, voor een conferentiebundel, wil de redactie toch graag hebben en dat ga ik dus herschrijven.
Afwijzingen en kritiek op de stukken, ach, dat kan ik wel hebben. Het komt ook niet helemaal onverwacht. De manier waarop heeft me echter wel geschokt: twee van de reviews schenden mijn fatsoensnormen, in toon en aanpak, en ze zijn geen van vieren ook maar in de verste verte constructief. Het is natuurlijk bekend dat het zo gaat, hè, in de wetenschap, en dat het proces van anoniem reviewen zijn nadelen heeft (zie hier bijvoorbeeld), maar ik was er persoonlijk nooit zo mee geconfronteerd geweest.
Een wereld waarin het kennelijk normaal is om het werk van goedbedoelende vakgenoten zo te behandelen… tsja. Ik zit de hele tijd met dat prachtige nummer ‘Heel andere wereld’ van De Dijk in mijn hoofd! (songtekst, muziek)
Nouja, wordt vervolgd – over dat ene artikel dat er (waarschijnlijk) wél gaat komen dus.
Zo af en toe google ik eens wat, en zo kwam ik mezelf tegen op Internet, in verschillende rollen, namelijk als schrijver van een recensie en als object van een recensie (nouja, een boek van me dan):
– Mijn recensie van aziatische-ingredienten.nl voor Leven
– De recensie uit Tijdschrift voor Taalbeheersing van mijn boek Adviseren met perspectief.
Tijdens deze Tour de France ga ik ongeveer twee keer per week een column schrijven voor de website touretappe.nl, sterker nog: de eerste staat er al!
Ik doe al jaren tijdens de Tour een schrijfproject: ik schreef wel dagelijkse columns, eerst op papier en later als weblog. Nadat ik dat wel een beetje had gezien, heb ik de Tour-weken besteed aan experimenteren met Twitter (2009) en het schrijven (2010) en herschrijven (2011) van een roman (de links zijn naar terugblikken op die experimenten). Dit jaar pik ik dus de column-draad weer op, dit keer (leuk) voor een geredigeerde site – de hoofdredacteur behoedde me meteen al voor een blunder, want ik had Elm in één zin zowel bij AZ als Twente laten spelen.
De site is in zijn eerste levensjaar, dus ook dit is een experiment. Ik ben benieuwd hoe het gaat bevallen!
Overigens – met de roman ben ik ook nog steeds bezig. Ik wil nog van één proeflezer wat meer in detail horen, dan weet ik wat de volgende stap wordt. Want in dat stadium is het: enkele proeflezers hebben hem gelezen. Hun positieve commentaar is vrij eenduidig: het is een spannend en meeslepend verhaal. Hun meer kritische geluiden lopen wat uiteen en betreffen de dosering – sommige vinden dat ik wat meer mag uitleggen, maar eenduidig is dat niet en ik heb dus ook nog geen herschrijfplan.
De roman is sowieso nog enorm veranderd ten opzichte van vorig jaar – van perspectief onder andere. En ik hoop er zeker tijdens deze Tour en/of later deze zomer mee verder te gaan.
Edit 5 juli: ik heb inmiddels een soort ‘verzamelpagina’ op touretappe.nl met links naar al mijn columns (inmiddels 2, meer volgt): http://www.touretappe.nl/author/louisecornelis/
Net verschenen: Tekstblad nr. 3 met daarin een column van mij waarin ik twee vertekeningen belicht in de discussie rond het thema ‘schrijfvaardigheid van de jeugd van tegenwoordig’ waar tekstschrijvers volgens mij extra gevoelig voor zijn, namelijk dat we zelf vroeger beter schreven en dat schrijven = het produceren van echte (traditionele) tekst (alsof een tweet of een SMS-berichtje geen schrijven is). Dat alles natuurlijk mede ter gelegenheid van het verschijnen van de bundel Ze kunnen niet meer schrijven tegenwoordig.
(Helaas zijn trouwens de opsommingtekens in mijn column weggevallen, dat is niet zo overzichtelijk. Tsja.)
Gister kregen de VMBO-leerlingen hun eindexamenuitslag en was geslaagt dus, net als vorig jaar, trending topic op Twitter. Mooie aanleiding voor een opinie-stuk op DeJaap.nl, met veel dank aan Kim van uitgeverij Ons Woord.