– Impressie van mijn Afrikaanse inspiratiebijeenkomst, 3 september in het Wereldmuseum –

Vorige week woensdag heb ik in de bovenzaal van het Wereldmuseum in Rotterdam een presentatie gegeven naar aanleiding van mijn fietsreis door Afrika van eerder dit jaar, en ter inspiratie van mijn zakelijke netwerk: opdrachtgevers, vakgenoten, collega’s en aanverwanten.  

Het publiek

De plek symboliseert voor mij de relatie tussen ‘uit’ (de wereld, Afrika) en ’thuis’, Rotterdam: de zaal biedt een schitterend uitzicht over de Maas, met onder andere de Erasmusbrug en Hotel New York vol in zicht. Een betere plek voor zo’n presentatie kon ik me niet indenken, en de reacties van de bezoekers waren zeer positief.  Ook het regel- en organisatiewerk vooraf ging vlot, makkelijk en met een aangename persoonlijke touch. Een aanrader dus!

De vorm van mijn presentatie was met een knipoog naar eigen werk: ik paste de principes toe voor het maken van een presentatie die ik zelf zo vaak train en die ik in onder andere Adviseren met Perspectief beschrijf: zeven actiegerichte boodschappen, alle gevisualiseerd, met een nadrukkelijke structuur en voorzien van een overkoepelende hoofdboodschap. Dat is natuurlijk niet zomaar geweest: ik geloof erin dat dit een uitstekende manier is om een presentatie publieksgericht te maken. Ik merkte bij het maken zelf maar weer eens hoe zeer die eis van actiegerichtheid dwingt tot echt goed doordenken wat de boodschap is. Zonder die eis had ik makkelijk kunnen blijven steken in navelstaarderij, bijvoorbeeld ‘het duurde na mijn thuiskomst zeven weken voor ik fysiek hersteld was’. Ja…. dus? Wat heeft iemand daaraan die nooit zal peinzen over een lange fietsreis? ‘Zorg dat je jezelf voldoende gelegenheid tot rust en herstel geeft’ – aha! Dát is praktisch en het geldt voor ons allemaal!

De inhoud was, zo begreep ik uit reacties na afloop, verrassend, en stof tot nadenken. Veel aanwezigen hadden een meer standaard verhaal verwacht over Afrika, met daarin de wilde dieren en de exotische volkeren bijvoorbeeld. Of een hoofdboodschap die met fietsen te maken had. Al in mijn inleiding haalde ik de Afrikaanse stereotypen onderuit. In plaats daarvan ging het onder meer over het belang van galant gedrag, inspraak en medezeggenschap, rust en herstel, mens- en contactgerichtheid, het bewaken van eigen en andermans grenzen en de inspiratie die de reis me vooraf en naderhand gaf.

Natuurlijk ging het ook over hoe lang het was en hoe ver, maar steeds met een link naar hoe lang en hoe ver het ook in het dagelijks leven en in het werk kan zijn of lijken. En over wat ik in Afrika heb geleerd over hoe daarmee om te gaan. Reclame voor meedoen aan de Tour d’Afrique was het wellicht niet, maar ik hoop wel dat duidelijk is geworden hoe bijzonder de ervaring was.

Met mijn hoofdboodschap maakte ik de cirkel rond. Het was een inspirerend Afrikaans begrip, Ubuntu, of, actiegericht geformuleerd: ‘doe meer ubuntu’. Het overkoepelde de zeven boodschappen. Het was algemener en breder dan alleen iets over fietsen. Bovendien legde het uit waarom ik deze bijeenkomst georganiseerd had: omdat ik erin geloof dat het goed is voor iedereen, dus ook voor mij, om ‘goede dingen’ te doen die ten bate komen van de gemeenschap waar ik deel van uitmaak, en die mijn relaties met anderen bevestigen. Zelfs als ik er geen direct en misschien zelfs helemaal geen commercieel belang bij heb. Ubuntu wil zeggen dat je je er bewust van bent deel te zijn van een groter geheel, zodat dat wat je doet voor dat grote geheel ook goed is voor jezelf. Daar mag je op vertrouwen. In het Afrikaanse zakenleven wordt ubuntu wel gehanteerd als principe voor verantwoorde en gezonde bedrijfsvoering.

Louise bij het welkom

Ubuntu wil niet zeggen: jezelf wegcijferen ten behoeve van anderen. Dat heb ik dan ook afgelopen woensdag niet gedaan. Ik heb ervan genoten: van de voorbereiding, de uitvoering en de aanwezigheid van mijn zakelijke ‘grotere geheel’. Ik hoop oprecht dat ik iets van mijn eigen inspiratie en van de bezieling die uitgaat van Afrika heb kunnen doorgeven.

Meedoen aan de Tour d’Afrique was voor mij, ondanks alles, een geweldige ervaring, waar ik dagelijkse energie uit put. En waar ik ook nog over schrijf. Publicaties zal ik op dit weblog aankondigen. Als je de bijeenkomst hebt gemist, kun je door te lezen dus toch nog wat meekrijgen.

Louise

In de zomer-editie van Opzij (juli/augustus) stond een opvallende grafiek. Opzij had aan haar vaste adverteerders gevraagd een speciale advertentie voor de doelgroep van het blad te ontwikkelen. Achmea kwam met die bijzondere grafiek, als Opzij-specifieke invulling van de campagne ‘Waar zijn we mee bezig’ – die toch al opvalt, naar vorm en  inhoud.

De grafiek is, op een roze achtergrond van ruitjespapier, met rechthoekige ruitjes die aan het rekenschrift van de basisschool doen denken, een duidelijk stijgende lijn. Van dichtbij zie je dat de lijn geen gewone lijn is, maar klein en plat geschreven woorden in een ook schools aandoend handschrift. Er staat aan elkaar doorgeschreven: stagiaire-trainee-junior-manager-group-manager.

Dan maakt de grafiek plotseling een scherpe knak naar beneden en staat er, ook in datzelfde schrift en verbonden met de vorige lijn van woorden nog één woord: moeder.

De lijn van woorden verbeeldt dus de carrière van een vrouw. Zonder dat er ook maar één getal bij staat, is dat een sterke boodschap. Dat is de kracht van grafieken: ze maken de boodschap in één klap inzichtelijk. Mits de grafiekvorm maar goed gekozen is natuurlijk, en dat is deze: een lijn. Die duidt van links naar rechts een tijdsverloop aan, want voor ons gevoel (in onze cultuur) loopt tijd van links naar rechts. Een omhoog lopende lijn duidt op groei, ontwikkeling, verbetering, want in ons denken zit de metafoor ‘omhoog = goed’ verankerd. Deze grafiekvorm heeft dus verder geen uitleg nodig, omdat hij aansluit bij onze intuïties.

De boodschap dat de carrière van een vrouw ‘knakt’ op moederschap, is wellicht wat ongenuanceerd. Maar dat mag in reclame. Door te spelen met woord en beeld is deze advertentie voor wat betreft mijn vak zeer geslaagd.