Categorie archieven: Opvallend

Armstrongs werkwoordstijden

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Het afgelopen weekend was er rond de start van de Tour de France nogal wat te doen over een uitspraak van Lance Armstrong. Die zou beweerd hebben dat je de Tour onmogelijk kunt winnen zonder doping te gebruiken (zie bijvoorbeeld hier in de Volkskrant). Hij twitterde er echter zelf al gauw achteraan dat hij in de verleden tijd gesproken had, althans, zo begrijp ik zijn Tweet (@lancearmstrong, 29 juni):

For the record, there is a significant difference between WAS and IS. Past and present tense.

Interessant, was dit een kwestie van verkeerd begrepen werkwoordstijden ofzoiets? Ik ging op zoek naar wat hij echt gezegd had, althans, in de vorm waarin het is gepubliceerd: in Le Monde, in het frans dus. Dit is het fragment:

(Vraag:) Une des questions pourrait être : quand vous courriez, était-il possible de faire des performances sans se doper ?
(Armstrongs antwoord:) Cela dépend des courses que tu voulais gagner. Le Tour de France ? Non. Impossible de gagner sans dopage.

Nou heb ik maar 4VWO frans, maar gelukkig wel wat inzicht in tekst en interacctie – en dan is het me kraakhelder dat Armstrong hier praat over zijn eigen verleden. Dat begint heel duidelijk met het aanloopje naar de vraag: ‘quand vous courriez’ (’toen u wielrende’). Dat perspectiveert het antwoord. In de cruciale zin (‘Impossible de gagner sans dopage’) staat niet eens een werkwoord. Als Armstrong iets over het heden had willen zeggen, had hij dat, zoals dat heet, moeten ‘markeren’: nadrukkelijk moeten aangeven, door bijvoorbeeld iets te zeggen als ‘en dat is nog steeds zo’.

Wat laat dit zien? Volgens mij het tekort schieten van de journalistiek. In de eerste plaats rukt Le Monde de uitspraak van Amrstrong al uit zijn verband door de keuze voor de kop boven het artikel. Daar is alles wat het perspectief van de verleden tijd geeft, uit weggelaten.

In de tweede plaats: journalisten lezen dus kennelijk niet verder en nemen die kop klakkeloos over. In de Avondetappe van zaterdag wist geen van de aanwezige sportjournalisten hoe het zat, en Bert Wagendorp lulde zich eruit met iets vaags over hoe moeilijk de vertaling zou zijn. Voor zover ik na kan gaan, is dat onzin.

Mijn vertrouwen in de wielerjournalistiek is ernstiger beschaamd dat dat in de wielersport. Dat is al een tijdje zo, en dit soort incidenten maakt het niet beter.

Lof voor de eerste piramidale scriptie

Louise Cornelis Geplaatst op door  

In september verscheen de (bij mijn weten) eerste piramidale masterscriptie, van Marlies Ruitinga. Dat vond ik toen al erg leuk, maar om het nóg leuker te maken, is deze scriptie genomineerd voor de Columni-scriptieprijs! Marlies heeft de prijs niet gewonnen, maar opvallend is wel dat de jury de leesbaarheid van de scriptie zeer heeft gewaardeerd. Ik citeer uit het juryrapport:

(…) Het is een originele en zeer praktische scriptie. (…) De vormgeving van de scriptie is verrassend door de opbouw en het gebruik van inzetjes om definities uit te leggen. Ze hanteert als structuur het piramideprincipe, en past die zeer consequent toe. Dit komt de leesbaarheid ten goede, en daarmee onderscheidt ze zich zeker van alle andere scripties. In haar inleiding geeft ze zelf aan dat ze deze uitdaging graag aan wilde gaan: ze is daar wat ons betreft zeker in geslaagd.  Kortom: Het is een compact, concreet en praktisch bruikbaar onderzoek!

Erg leuk – en dat dit maar moge inspireren tot meer!

Verloren en verdwaald in Rotterdam

Louise Cornelis Geplaatst op door 3

In de beginjaren van het internet had ik de ervaring wel vaker: van verdwaald zijn, het ‘lost in hyperspace’. Dat kwam misschien door eigen onervarenheid ermee, maar ook zijn webontwerpen in de loop der jaren stukken verbeterd. Maar afgelopen zondag had ik het weer eens: ik raakte in een cirkel en vond nergens een antwoord op wat ik wilde weten. Inmiddels durf ik te concluderen dat het niet aan mij ligt: ik ben inmiddels een zeer ervaren surfen, en iemand anders heeft het ook geprobeerd, en kwam er ook niet uit. Gewoon heel slechte website(s) dus.

De aanleiding was niet leuk: ik ben zaterdag mijn portemonnee verloren. Echt zo’n geval domme pech: moet op straat uit mijn te ondiepe broekzak gevallen zijn. Bleh, wat een gedoe. Ik belde op zondag naar de politie, in de hoop dat er misschien al een eerlijke vinder geweest was. Maar de politie gaat daar niet meer over, ik moest bij de gemeente zijn en een landelijke website: https://www.verlorenofgevonden.nl/ Daar zou ik ‘m kunnen aanmelden.

Als je bij ‘Meld uw voorwerp’ als plaats Rotterdam intikt, krijg je een lijst met de deelgemeentes. De mijne, Overschie, aangeklikt. Maar dan kom je dus niet bij iets waar je je voorwerp kunt melden (eerste teleurstelling), maar op een informatieve pagina van de (hele) gemeente: http://www.rotterdam.nl/product:gevondenofverlorenvoorwerpen (wat doet dat ‘product’ trouwens in de URL?)

Nergens op die pagina staat echter wat je moet doen met een verloren voorwerp – waar je dat kunt melden. Wel dat dat niet digitaal kan. Da’s jammer, want de politie had gezegd van wel. En hoe kan het dan wél? Ik kom er niet uit. Ja, ik kan weer terug naar die landelijke zoekmachine, maar dan zit ik in een cirkel.

Maar eens apart gezocht bij de deelgemeente. Googlend vind ik dan een pagina, maar die verwijst ook weer naar verlorenofgevonden.nl – en zo ver was ik al. Bij de balie van de stadswinkel dan? Ik de openingstijden opzoeken. Een moment lang denk ik, op basis van m’n eerste Google-treffer: bah, die is morgen pas laat open. Dan realiseer ik me dat die hele stadswinkel sinds een paar maanden is wegbezuinigd (ik had hier een link opgenomen naar het bericht daarover op de site van de deelgemeente, maar dat gaat niet goed, dus dat werkt niet).

Vreemd genoeg heeft de deelgemeente nog wel een tabje ‘aan het loket’ op de website, maar waar dat loket is, staat nergens. Openingstijden lijken te suggereren dat er nog wel iets open is, maar dat is niet zo. De pagina ‘contact, openingstijden en route‘ is in dat opzicht wel interessant, want het adres dat daar staat, is niet de plek die op het googlemaps-kaartje wordt aangegeven (deelgemeentekantoor versus  de ex-stadswinkel). Help, ik word gek!

Nou had ik bij het politiebureau een briefje zien hangen dat je wel nog op de locatie van die voormalige stadswinkel moest zijn voor gevonden en verloren voorwerpen, en zoiets zei een vrienden van ons ook. Dat is het Prachthuis (nog uit de Vogelaar-tijd, die naam), maar op die website vind ik ook weer helemaal niks. En trouwens, de eerste drie hits op google zijn verouderd en zouden me ook weer op het verkeerde been kunnen zetten.

Ten einde raad heb ik gister maar gebeld met 14010, en die verwezen me, bij gebrek aan een stadswinkel dus, naar het centrale stadhuis. Niet naar het Prachthuis dus. Maar dat heb ik ook maar even gebeld, en inderdaad houden ze daar gevonden voorwerpen een tijdje vast, voordat ze naar de gemeente gaan.

Je gaat bijna denken dat er nooit iemand iets kwijtraakt in Overschie. En is het nou zo moeilijk, een beetje heldere informatie geven? Ik vind dit vanuit de gemeente gewoon vér onder de maat. Enige wat hen niet helemaal te verwijten is, is dat er zo veel verouderde informatie meekomt als je googlet. Het enige wat je daaraan kan doen, is zorgen dat Google een voorkeur heeft voor de actuele informatie, maar dat is lastiger dan alleen zelf goed voor je informatie zorgen. Maar dat doet de gemeente dus ook niet.

Ondertussen hoop ik nog steeds op een eerlijke vinder.

 

Grote fout of expres?

Louise Cornelis Geplaatst op door  

De vaste volgers van dit weblog weten dat ik het belang van spelling nogal relativeer: ja, de verzorging van een tekst is ook belangrijk, maar schrijven is wel heel veel meer dan spelling, dus staar je daar niet blind op.

Maar om nou zo’n blunder te begaan als Oger gister….Of zou het expres zijn? Want als daar een t had gestaan, had ik dit bericht niet gepost immers? Het zou passen in een bredere taalontwikkeling: spelen met taalnormen (net zoals het jaarlijkse spel met gezakd en geslaagt op Twitter als de eindexamenuitslagen binnenkomen). Ik ben benieuwd!

ajaxdt

(De foto gaat rond op Twitter, hij bereikte mij via @bartvanmerwijk_ die ‘m had van @renekoppers)

Piramide in de steigers zetten

Louise Cornelis Geplaatst op door 1

Ik was de afgelopen dagen naar Rome, om die stad te leren kennen. Op het metrokaartje zag ik een station ‘Piramide’ staan, en even neuzen in de reisgids bevestigde dat Rome inderdaad zijn eigen piramide heeft. Hij is gebouwd vlak voor het begin van onze jaartelling, toen Egypte net veroverd was, en daardoor ‘hip’ onder de Romeinen.

Nou, vanwege mijn bemoeienis met het piramideprincipe wilde ik daar wel heen natuurlijk, en dat kon met de metro ook erg makkelijk. Wat bleek? Hij stond in de steigers:

piramiderome piramiderome2

Enerzijds jammer, maar anderzijds ook wel weer heel grappig, want zo zeg ik het ook vaak: zet om te beginnen je piramide in de steigers… daarmee bedoelende dat je werkt vanuit een hypothese, schets, begin, en dat verfijn je gaandeweg.

Dus zo ziet dat eruit, een piramide in de steigers!

De …-anticlimax

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Bij een beetje rondneuzen op Twitter zag ik afgelopen weekend twee leuke tweets van @jasperdeboer. Hij noemt het zelf ‘slogans waarin de bedenker een tromgeroffel heeft proberen te stoppen’. Hij had er foto’s van, ik citeer die hier letterlijk:

  • Achterop een bedrijfsbusje: ‘Altijd de……… goedkoopste!’
  • Op een raam van een winkel(ofzoiets), in lettertype comic sans ook nog : ‘Modelbouw en ……meer’

Vooral die twee vind ik echt een geweldige anticlimax! Enne, houd dat aantal puntjes in bedwang – drie is echt wel genoeg!

Een goeie slogan schrijven, het blijft…… lastig!

Oeps, woord vergeten

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Als je precies bent, gaat er in veel teksten van alles fout, en dat is meestal helemaal niet erg. Een vergeten woordje bijvoorbeeld, ach, meestal snapt de lezer wel wat er had moeten staan. Maar vanochtend kwam ik er eentje tegen die ik echt niet kon raden, en dat is dan toch opmerkelijk, want dat gebeurt niet zo vaak. Meestal halen schrijvers zelf of anders hun redacteuren dat soort fouten er wel uit.

In een tijdschrift over creativiteit in organisaties vond ik in een tekstvak over de auteur, Estelle-Marie Heussen-Montgomery de volgende zin:

Haar promotieonderzoek staat geheel in het teken van wetenschappelijk bewezen relaties leggen tussen en psychiatrische ziekte(beelden).

Die zin is al moeizaam (‘geheel’ is overbodig, ‘wetenschappelijk’ ook als het gaat om promotieonderzoek, ‘bewezen’ is een beladen woord, wetenschapsfilosofisch gezien, wat doet ‘leggen’ daar precies, en die haakjes?), maar doordat er tussen ’tussen’ en ‘en’ een woord ontbreekt, heb ik echt geen flauw idee wat deze vrouw onderzoekt. Jammer!

Mattermap

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Leuk stuk in de NRC van gisteren, over de mattermap, een nieuwe aanpak voor het brengen van complex nieuws. ‘Voor lezers die grip willen krijgen op het debat’, schrijft de krant. Het gaat om een schema dat lijkt op mindmaps en op de kaarten van de Argumentenfabriek, maar dan journalistiek toegepast: eenduidige relaties (vraag – antwoorden met standpunten), versimpeld, en met bronvermelding.

Het voorbeeld is een overzicht van de standpunten rond de vraag ‘Is er kans dat de nieuwe paus zwart is?’ Naar links splitsen takjes af waarvan het antwoord begint met ‘nee’, voorzien van relevante citaten als bewijsmateriaal. Naar rechts idem dito, maar dan voor ‘ja’. Fraai (met als enige kanttekening dat voor mijn gevoel de pijlen de verkeerde kant op wijzen, niet intuïtief zijn althans, want voor mij is de vraag het vertrekpunt).

Dit lijkt me een veelbelovend nieuw alternatief voor de traditionele berichtgeving over complexe debatten, in de vorm van een (lineaire) tekst. Sowieso denk ik dat er in de komende jaren nog wel meer apps komen als alternatief voor tekst. Sterker nog: binnenkort zal ik hier iets vertellen over een toepassing voor  die Alieke Zelhorst, één van mijn scriptiestudenten, heeft ontworpen: het adviesrapport in hypertekst. Wordt dus vervolgd!

Lege plek op CD

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Vorig jaar schreef ik over de woorden die indruk op me hadden gemaakt bij een solo-concert van Huub van der Lubbe. Daarom vind ik het nu wel leuk om hier te melden dat die woorden staat op zijn pas verschenen solo-plaat Simpel Verlangen. Het gaat om ‘Mijn liefjes ogen’ – overigens een nummer dat De Dijk ook al op plaat had gezet. Op Simpel Verlangen klinkt het overigens minder trots en arrogant dan wat ik me van vorig jaar herinner. Toch blijft het een fraai nummer, en de CD is sowieso de moeite waard!

Hoe neutraal moet je zijn?

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Eerder op de middag was er op Radio 1 een interessante discussie over het gebruik van de term brokkenpaus door de NOS gisteren. Was dat nou niet te gekleurd en kritisch, had dat niet wat neutraler gemoeten? De discussie echode bij mij aan discussies die ik vaak heb met schrijvende adviseurs – gister nog. Als je gaat samenvatten, interpreteren – en dat moet om er een interessant verhaal van te maken – dan ontkom je niet aan kleur bekennen. Neutraliteit is een illusie; objectiviteit bestaat niet – zeg ik dan wel eens, in dat kader.

Alleen al als je feiten selecteert, en dat moet om te kunnen schrijven of radio te kunnen maken, maak je keuzes en ben je dus aanwezig als schrijver/radiomaker. Dat kan niet anders, en zeker niet als het een beetje interessant en leesbaar/luisterbaar moet zijn: als je het goed doet, stem je je kleuring af op het publiek.

Ik vind brokkenpaus motiveerbaar, en ik vind het daarnaast ook een aardige taalvondst. Van mij mag het wel, dus. Maar je kunt het er ook mee oneens zijn. Dat is inderdaad het risico van meer met de billen bloot gaan als schrijver. Het verlangen om ‘neutraal’ te zijn is vaak een verhulde angst daarvoor – dat men over je kan vallen.

Een adviseur met lef durft niet alleen de feiten op een rijtje te zetten, er zogenaamd neutraal buiten blijvend, maar ook het beestje bij de naam te noemen.