Het heeft in de Nederlandse media die ik volg maar weinig aandacht gehad, zelfs niet in de regionale: in de herziene canon van de Nederlandstalige literatuur is voor het eerst een kinderboek opgenomen en dat is Pluk van de Petteflet, van Annie M.G. Schmidt – die hier in Kapelle geboren is. Ik las het op het Vlaamse nieuws. Het enige wat ik verder las over de nieuwe canon, was zurig (voorbeeld) – ach ja, zoiets doe je nooit goed. 

Grappig: ik vind Pluk inderdaad geweldig. Het is het enige boek van Annie M.G. Schmidt dat ik in meerdere edities heb. Ik heb nog mijn oude boek van vroeger, kreeg het een keer in het Frans, en heb het onlangs in het Duits gekocht met het oog op onze gasten van Vrienden op de Fiets. Er staat een heel rijtje van haar werk in onze gasten- en logeerkamer.

Pluk in het mooiste fietstunneltje van heel Nederland: onder het station van Kapelle

Klein leuk weetje: er zijn hier in het dorp plannen voor een Annie M.G. Schmidt-museum met lunchroom, in haar geboortehuis. Binnenkort begint de crowdfunding – hopelijk gaat dat lukken!

Het is een piepklein drupje op een reusachtige gloeiende plaat, maar ik ben er toch best trots op: ik heb mezelf en mijn bedrijf de afgelopen weken losgeweekt uit de Microsoft-cloud en ben overgestapt naar een Nederlandse provider voor het back-uppen van mijn bestanden: Oxilion, ook de hoster van deze site – ik heb er al jaren goede ervaringen mee.

Het was best een klus en dat loopt nog door, want ik moest al m’n bestanden verplaatsen naar een andere directory, waardoor ik niets meer via de bestanden-geschiedenis kon openen en ook de meeste dingen niet zomaar op de goede nieuwe plek terugkwamen. Maar dat is tijdelijk.

Ik was ook een beetje proefkonijn voor Oxilion, want deze dienst leveren ze nog maar net. Maar ook dat ging prima en in prettig contact met Daniël (dank). Gaandeweg heb ik ook nog bijgeleerd op IT-gebied, ook nooit weg. Het zijn van die dingen waar mensen in loondienst een IT-afdeling voor hebben, en die ik zelf moet uitzoeken. Dat is soms lastig, maar soms ook wel leuk juist.

Ik wilde van Microsoft af vanwege de geo- en Amerikaanse politiek, of althans, dat gaf de doorslag, maar het speelde al langer. Vorig jaar om deze tijd ontdekte ik dat OneDrive een heleboel oude bestanden heeft vernacheld toen ik overstapte op Windows 11. Dat soort freaky dingen schijnen wel vaker te gebeuren met OneDrive. Ik las toen ergens dat het daarom eigenlijk ook geen goede backup-functionaliteit is. Toen ik rond dezelfde tijd ook nog rare problemen had toen ik simpelweg m’n Office-abonnement wilde verlengen – daar kwam Student aan huis (op afstand, met overgenomen scherm) aan te pas – had ik helemaal de balen van Microsoft. Ik zei nog tegen Daniël van Oxilion vorige week: wat fijn om bij jullie een echt mens te spreken als ik een probleem heb.

Het heeft nog een jaar geduurd – voor dit soort dingen moet ik ook tijd en ruimte in mijn hoofd hebben buiten de waan van de dag. Maar ik ben blij met deze stap! 

Dit keer een post niet zozeer over de inhoud van mijn werk, maar over mijn bedrijfsvoering. Tussen eind februari en Pasen had ik het veel te druk met werk. Het was een samenloop van omstandigheden en ging enerzijds om veel uren en anderzijds om wat ‘gedoe’ dat niet alleen tijd kostte maar ook negatieve energie. Aan het eind zaten ook nog eens twee weken die ik echt zwaar vond, onder andere met drie hotelovernachtingen.

Ik heb het allemaal goed doorstaan, maar ik schrok ervan dat ik vervolgens meer dan een week moe was. Hoe is het zo ver kunnen komen? Ik ben toch eigen baas, ik trek toch m’n eigen grenzen? Nou, zo simpel is dat niet. Deze overwegingen duwden me over mijn grenzen:

1. Het druk hebben levert mij als zelfstandige veel op. Ik heb goed verdiend, ik hoef me de hele rest van het jaar financieel nergens meer zorgen om te maken. Dat is ook wat waard! 
2. Voor nee zeggen betaal ik ook een prijs. Als ik het werk niet doe, moet ik bijvoorbeeld iemand anders regelen, of het gebeurt niet en dan weet ik dat er, bijvoorbeeld, een tekst uitgaat van matige kwaliteit. Dan heb ik ook niet de voldoening van mijn werk. 
3. De dienstverlenende houding hoort bij het werk. Ik denk dat ik van nature of door mijn opvoeding al geneigd ben om hard te werken voor andere mensen, en in mijn tijd bij McKinsey was die ‘u vraagt, wij draaien’-houding vanzelfsprekend. Die gold voor de adviseurs (‘client service staff’) naar hun cliënten en van ons, communicatiespecialisten, naar de adviseurs. De allerscherpste kantjes daarvan zijn er bij mij wel vanaf, maar het is nog steeds zo dat ik graag ‘mijn’ schrijvers help.
4. Ik ben geneigd iets te makkelijk ‘vooruit dan maar’ te denken. Ik heb van huis uit niet zo meegekregen dat ik kan sturen, dat ik mag terugduwen, dat ik mag proberen de loop der dingen naar mijn hand te zetten. ‘Vooruit dan maar’ denken is niet volmondig ‘ja’ zeggen, en het leidt ertoe dat er bij mij energie verloren gaat in mezelf beklagen. ‘Ik voelde me overvraagd’, zei ik tegen mensen, maar dat doe ik toch echt zelf.

Na een dikke week was ik hersteld, dus het was bepaald geen ramp. Omstandigheden lopen gelukkig ook niet zo heel vaak op deze manier samen. Maar er ligt voor mij bij punt 4 wel een kans: meer sturen, meer terugduwen, meer in elk geval proberen de loop der dingen naar mijn hand te zetten. En dan volmondig ‘ja’ zeggen (of ‘nee’ natuurlijk). Dat neem ik mee!

Ik had het op dit weblog al eens over Arnout Van den Bossche, de Vlaamse cabaretier die de draak steekt met Powerpoint. Nadat ik hem in 2018 had leren kennen, was ik al eens naar zijn voorstelling geweest, en afgelopen donderdag voor de tweede keer: naar zijn nieuwe show, ‘Coach’. In Terneuzen, in een zaal met minstens net zo veel Vlamingen als Nederlanders, en onze kennismaking met het Scheldetheater. Weer een boel herkenning en lol, dit keer over coaches en dating, met aan het eind ook nog een hilarische parodie op Facebook. 

Het leverde een heus certificaat op:

Punt hiervan was dat je al coach kunt worden door een training van een paar dagen. Die levert een certificaat op, terwijl je voor een diploma enkele jaren moet studeren.

Ik zou zeggen: ga hem zien! Alleen zijn de shows al bijna allemaal uitverkocht. ‘Burn-out voor beginners’, de show met de Powerpoint-sketch, was afgelopen winter op de VRT. Het kan even geduld vragen, maar ‘Coach’ is daar vast ook ooit te zien.