↓
 

Louise Cornelis

Tekst & Communicatie

  • Home |
  • Lezergericht schrijven |
  • Over Louise Cornelis |
  • Contact |
  • Weblog Tekst & Communicatie

Categorie archieven: Leestips

Interessante boeken, artikelen en websites.

Bericht navigatie

← Oudere berichten
Nieuwere berichten →

Taal is big business

Louise Cornelis Geplaatst op 22 juli 2016 door LHcornelis21 juli 2016  

CoverWat een apart boek, Taal is business. Taal, de turbo naar economisch succes! van Frieda Steurs. Ik ken geen enkel ander boek met een vergelijkbare inhoud.  Steurs laat de taalsector in de economie zien, de taalindustrie: wat voor taalproducten en -diensten zijn er allemaal, wat voor rol spelen die in de economie en  hoe zou die rol nog groter/beter kunnen zijn?

Over dat laatste: eigenlijk zijn de blunders altijd het leukste, vind ik. Zoals dat Starbucks z’n elders zo populaire gingerbread koffie maar niet verkocht kreeg op de Duitse markt, totdat ze ‘m Lebkuchen-koffie noemden want zo heet dat koekje in het Duits. Of zoals de vertaalfout die Parker maakte waardoor de reclameslogan in Mexico klonk als ‘It won’t leak in your pocket and make you pregnant’. Of de blunder van Puma op de markt van de Verenigde Arabisch Emiraten. Dat land bestond 40 jaar en Puma bracht speciaal een sportschoen op de markt in de kleuren van de nationale vlag. Maar de Arabieren vonden dat respectloze omgang met de vlag: een schoen is iets vuils, waarmee je de grond aanraakt.

Het laatste voorbeeld laat zien dat je ’taal’ best ruim mag zien: het gaat ook om culturele aanpassing. Want dat zijn al die voorbeelden: lokaliseren, het aanpassen van producten aan lokale vereisten. Dat is dus meer dan alleen maar vertalen. Ik vond het hoofdstuk daarover (het derde) veruit het leukste van het hele boek. Het laat zien hoe belangrijk gedegen kennis van een andere cultuur is als je daar iets wilt verkopen. En daar heb je deskundigen voor nodig.

Die deskundigen, daaraan is een tekort, maar meer nog lijkt het hele boek uit te ademen dat ze onvoldoende gewaardeerd worden, onzichtbaar zijn. Het boek lijkt één groot pleidooi voor ‘kijk eens hoe belangrijk ons vak is’. Dat werd mij gaandeweg te veel. Ik werd moe van de vele versterkers: er is niet gewon een kloof, nee, een enorme kloof in informatievoorziening (p. 65) en het is maar liefst een zware opgave om juridische teksten te vertalen (p. 130), enzovoort, enzovoort.

Ook zijn er grafisch dingen gedaan om het boek op te leuken maar die zijn niet allemaal functioneel. Soms is er ineens een stukje tekst als kader gekleurd zonder dat duidelijk is waarom, en er zijn ook visualisaties bij die niets toevoegen. Nouja, en dan trekt er af en toe een zin scheef zoals de eerste op de achterflap:

We merken allemaal in ons dagelijks leven dat de impact van de internationalisering en de wereldhandel ook effect heeft op de communicatie en de wijze waarop nieuwe producten en diensten ons worden aangereikt.

Watte? In combinatie met de ronkende titel en ondertitel (met ook nog een uitroepteken erachter) vind ik dit bijna anti-reclame. Overigens had ik op basis van de ondertitel een wat meer praktisch gericht boek verwacht: hoe zet ik taal in om tot economisch succes te komen? Je kunt wel wat dingen afleiden daarover, maar het is zeker geen boek met praktisch tips. Belangrijkste boodschap eruit lijkt te zijn: onderschat het belang van taal niet.

Daar ben ik het zeker mee eens, maar het hoeft er wat mij betreft dus niet zo dik bovenop te liggen. Wat Steurs te vertellen heeft, was met een meer ‘sec’ benadering meer tot zijn recht gekomen. Meer show-don’t-tell vooral ook: niet roepen hoe enorm, zwaar en belangrijk iets is, maar het zo zichtbaar maken dat de lezer dat zelf gaat voelen. Dat had wellicht ook nog wel wat aardiger gekund met meer uitgewerkte voorbeelden en interviews met professionals in de sector, want steeds dezelfde soort beschrijvingen in dezelfde toon wordt ook wat opsommerig en saai, 12 hoofdstukken lang. Eenmaal over de helft lijkt het allemaal steeds op hetzelfde neer te komen: ja, natuurlijk speelt taal een grote rol  in het recht. En in de medische wereld. En in de IT.

Taal speelt overal een grote rol. Ja, die boodschap is er dus echt wel ingehamerd!

Geplaatst in Leestips | Geef een reactie

Ruim dertig fraaie beïnvloedingsvoorbeelden

Louise Cornelis Geplaatst op 5 juli 2016 door LHcornelis5 juli 2016  

CoverIk kocht Beïnvloeden met emoties. Pathos en retorica van Jaap de Jong, Christoph Pieper en Adriaan Rademaker tegelijk met Harder praten helpt niet. Ik had niet heel goed opgelet om wat voor soort boek het ging, en aangenomen dat het zo ongeveer hetzelfde thema had, namelijk: hoe beïnvloed ik anderen? Toen ik het uit de kast pakte om te gaan lezen, schoot er dan ook door mijn hoofd: kennelijk is dat onderwerp hip op dit moment, maar ik vind dat het tijd wordt voor een boek ‘hoe verweer ik mij tegen de beïnvloedingsstrategieën van anderen?’ Omgekeerd dus eigenlijk. Ik vind dat niet alleen nuttig vanwege de Brexit-campagne en het toenemende populisme, maar ook vanwege reclame/commercialisering en de toenemende nudging door de overheid. Blijf maar eens echt zelfstandig denken onder al dat beïnvloedingsgeweld.

Toen sloeg ik het boek open en was ik verrast: dit is zo’n boek! Nouja, het is geen praktisch handboek met adviezen voor hoe je te verweren, maar het is wel een vlootschouw van beïnvloedingstechnieken, geïllustreerd aan de hand van meer dan dertig moderne en klassieke toespraken, voorbeelden uit de media, heet recht, literatuur, muziek, film en beeldende kunst. Daar zitten fraaie en geslaagde voorbeelden bij (Obama, Peter van Uhm, Timmermans en veel klassiek werk), maar ook tenenkrommende (Wilders, DDR-propaganda, Armstrongs betoog onschuldig te zijn aan dopinggebruik).

De bijdragen zijn van allemaal verschillende auteurs, en die De Jong, Pieper en Rademaker zijn  niet zozeer de schrijvers, maar de redacteuren of samenstellers. Het boek laat zien hoe het moet en niet moet, maar ze laten vooral ook zien op welke manieren ‘men’ ons probeert te beïnvloeden door op ons gevoel in te spelen. En dat vind ik dus nuttig en nodig: een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Meer dan dertig voorbeelden, op dik 200 pagina’s, met foto’s (leuk!) dat wil dus zeggen dat de stukjes allemaal vrij kort zijn. Van een aantal van de auteurs heb ik al wel eens wat langers gelezen – er zitten namelijk nogal wat bekenden van me tussen via mijn link met de Leidse universiteit, waar dit boek vandaan komt. Dat verhaal van Henrike Jansen over het verweer van wielrenners tegen beschuldigingen van doping, dat kende ik al als wetenschappelijke artikel, en het werk van Ronny Boogaart (in dit boek gaat het over de verzuchtingsinfinitief ‘Zo te kunnen voetballen!’) en van Maarten van Leeuwen over de strategieën van Wilders besprak ik zelfs al eerder op dit weblog. Dan blijft het leuk, nuttig en interessant, maar wel wat kort, en dat vond ik ook van de stukken die ik nog minder goed kende.

Het smaakt echt naar meer, dit. Voor mij dan. Ik denk dat het voor een breed publiek juist nog wat praktischer zou mogen, meer een echte how-to. Dit boek bevat daar al het voorbeeldmateriaal voor!

 

Geplaatst in Leestips | Geef een reactie

Soms is tekst echt beter

Louise Cornelis Geplaatst op 27 juni 2016 door LHcornelis27 juni 2016  

In de huidige editie van Tekstblad (jaargang 22, nr. 3) staat een leuke column van Eric Tiggeler over iets waar ik me ook al vaker druk om heb gemaakt: de grafische file-informatieborden die tegenwoordig langs veel snelwegen staan, zoals deze van hier in de regio:

Bord ring Rotterdam

Tiggeler beschrijft hoe hij daar iets niet van snapte, bijvoorbeeld omdat de weergave wel heel erg abstract zijn: de snelwegen lopen niet in een nette rechthoek om de stad heen. De symbolen, zoals de verschillende soorten pijlen, zijn ook niet bepaald vanzelfsprekend. Bovendien moet je de informatie zien te verwerken terwijl je er met 80 à 130 km per uur langsrijdt. Tiggeler raadpleegde de verklarende folder van Rijkswaterstaat, maar werd daar ook niet veel wijzer van.

Ik herken het helemaal, en ik kan daar nog twee eigen ervaringen aan toevoegen:

  • Ik ben van de oude stempel die meer kaartleest dan tomtomt, en dus had ik in het begin de neiging om het vierkant zo te interpreteren dat het noorden boven ligt. Ik weet nu wel dat het anders is, maar ik moet het nog steeds omdraaien in mijn hoofd om te weten waar ik heen moet – waar ik woon, zeg maar. Bij dat pijltje naar de A13 – maar ik woon helemaal niet pal in het westen van de stad! (En van ons vandaan loopt de A20 niet recht naar het zuiden, potjandorie!)
  • Ik rijd zo af en toe langs knooppunt De Poel, en daar staat een bord met een soort spaghetti met tekst erbij over de te verwachten rijduur dan wel vertraging, en ik weet nog steeds niet welke tekst op welk sliertje slaat. Ik krijg dat erlangsrijdend gewoonweg niet ontcijferd.

Tiggeler wil tekstborden zoals ‘3 km file A9 richting Almere’ en dat zou al schelen, maar ik vind ook wegnummers nog te abstract. Als ik op de Rotterdamse ring afrijd, heb ik het meest aan de aanduiding ‘via Beneluxtunnel’ en ‘Via Brienenoordbrug’. Dat is voor mij de cruciale keuze, en over welke snelwegnummers dat precies is, daar moet ik alweer over nadenken. Gelukkig staan die ‘via’-borden er soms ook.

Met mijn kaartleesachtergrond is een noord/oost/zuid/west-aanduiding een mogelijk alternatief, zo van: file op de ring-zuid. Zo werken mijn hersenen: landmarks en windstreken. Geen te kantelen cryptische vierkanten. In plaats daarvan tekst – want ja, tekst is soms echt hartstikke handig!

Geplaatst in Leestips, Opvallend | Geef een reactie

Fan-tas-tisch boekje!

Louise Cornelis Geplaatst op 21 juni 2016 door LHcornelis21 juni 2016  

CoverHet boekje kost nog geen tientje en is geschreven door een universitair docent die gepromoveerd is op het onderwerp waar het over gaat. Nou, dat moet wel een goede prijs-kwaliteitverhouding zijn, toch? Deden maar meer wetenschappers dat, zulke toegankelijke boekjes schrijven!

Ik heb het over Fan-tas-tisch om hier te zijn. Verbeter je taalgebruik van Christine Liebrecht. Dat gaat over taalversterkers: talige middelen om je boodschap zo effectief mogelijk te maken. Zoals af en toe, maar niet te vaak, zeggen dat iets fan-tas-tisch is, zoals onze koning doet. Dat is een superlatief, en dat is maar één van de twintig soorten taalversterkers die Liebrecht behandelt, in korte hoofdstukken met veel leuke voorbeelden.

Humor komt bijvoorbeeld een keer in een eigen hoofdstuk aan de orde, maar ook in de andere hoofdstukken staan grappige voorbeelden. Een voorbeeld uit het humor-hoofdstuk (p 118):

Een man en vrouw zijn in hun blootje aan het picknicken. Zegt de vrouw: Leuke picknick. De man: Ik heet geen Nick. 

Die kende ik nog niet! Of dat nou taal versterken is of er simpelweg mee spelen, wat maakt het uit – het is leuk, en dat is effectief.

Ik weet niet of mijn taal verbetert van het boekje, zoals de ondertitel belooft, maar wel raakte ik er maar weer eens van onder de indruk hoe veel er met taal kan, hoe veel je ermee kan spelen ook. En dat is hartstikke leuk.

Op details zou ik een heleboel te zeuren hebben. Ik ben het met lang niet alle voorbeeld-analyses eens en ze doet wat voor mij als ‘deskundige’ een paar gekke dingen, zoals een vergelijking een metafoor noemen (en omgekeerd) en suggereren dat we superlatieven in rijtjes (op school?) aangeleerd hebben – zo leer je je moedertaal niet. Titel en ondertitel vind ik ook niet heel geslaagd. Enzo.

Maar dat is allemaal muggeziften. Dit boekje is voor een breed publiek simpelweg een hartstikke dikke aanrader! Het inspireert echt om eens wat anders te doen dan standaardzinnen oplepelen.

Dus: met wat voor taalversterkers zal ik het verder aanprijzen? Ach, laat maar – ga het maar gewoon lezen!

Geplaatst in Leestips | Geef een reactie

Goed boek

Louise Cornelis Geplaatst op 16 juni 2016 door LHcornelis16 juni 2016  

CoverIk doe op dit weblog regelmatig verslag van vakboeken die ik heb gelezen, maar niet zo vaak van andere boeken, zoals romans. De relevantie daarvan voor mijn werk is er niet zozeer per boek. Wel in het algemeen: ik lees óók literatuur om mezelf bloot te stellen aan goede teksten. Dat houdt me fris. Maar vooral toch lees ik ze voor mijn plezier.

Een goed boek dat ik met veel plezier heb gelezen wil ik hier nu toch noemen, omdat het wel twee raakvlakken heeft met het ’tekstenwerk’: Dood van een thrillerschrijfster van Pauline Slot. Slot is een vakgenoot van mij, ook taalbeheerser dus, al ken ik haar eigenlijk alleen maar van naam – en eerdere romans, want die schrijft ze al jaren. Maar daarvoor bijvoorbeeld ook een boek over het schrijven van betogen. Dat is het eerste raakvlak.

Het tweede raakvlak is dat  het boek schrijven als onderwerp heeft. Het speelt zich af tijdens een schrijfretraite op een mooie plek in Griekenland, waar een divers groepje schrijvende mensen zich een week terugtrekt om te kunnen werken aan hun boek, en daarbij begeleid te worden door de hoofdpersoon. Eén van die schrijvers is een bekende thrillerschrijfster, en rondom haar ontspint zich ook nog eens iets thriller-achtigs. Dat is niet de enige dubbele bodem.

Het boek is spannend, meeslepend en erg grappig. Toen ik net even googlede op het boek, zag ik in een recensie het woord vilein staan, en dat neem ik graag over. Het boek neemt alles op de korrel, vooral in de vorm van de gedachten van de hoofdpersoon. Die is vernietigend over de aspiraties van de wannabe-schrijvers, over de thrillerschrijfster (vast ook jaloers; zelf schrijft ze ook, maar niet zo succesvol) maar ik vond ook de eigenaardigheden van de andere deelneemsters fraai getypeerd. Ik moest vooral lachen om de dame die zo’n modern dieet volgt en dus geen gluten eet en haar theewater altijd vier minuten door laat koken – behalve als de taart-met-gluten wel heel erg lekker is! Het is wat dat betreft ook een tijdsbeeld, inclusief de vluchtelingencrisis (Griekenland!).

Het einde is open en daar houd ik ook wel van: nog een tijdje nadenken over hoe het nou precies zit. Dat zit hem er vooral in dat je als lezer niet weet wat tot de vertelde ‘werkelijkheid’ hoort en wat ook binnen het verhaal fictief is. Anders gezegd: de verteller is onbetrouwbaar. Dus of de titel wel ergens op slaat… lees het zelf maar om dat uit te zoeken!

 

Geplaatst in Leestips | Geef een reactie

De kluts herkenbaar kwijt

Louise Cornelis Geplaatst op 6 juni 2016 door LHcornelis6 juni 2016  

In het boek Het exacte verhaal. Wetenschapscommunicatie voor bèta’s van Ionica Smeets komt in het hoofdstuk over structuur natuurkundige Ivo van Vulpen aan het woord (p. 35/36): 

Aan het eind van mijn promotie deed ik mee aan een case bij consultancybureau McKinsey, om eens te kijken wat hun werk inhield. Een consultant vertelde hoe hij een presentatie bij een klant opbouwde: hij begon gelijk met de conclusie. Daarna vroeg hij wie er meer wilde weten. Toen ik dat later zelf eens probeerde bij een wetenschappelijke lezing, was iedereen de kluts kwijt.

Heel herkenbaar! Volgens mij laat deze anekdote zien hoe zeer mensen gehecht zijn aan genre-conventies. In een wetenschappelijke presentatie hoort de conclusie ‘nou eenmaal’ niet aan het begin. Zelfs in een adviestekst kan ‘hoofdboodschap voorop’ verwarring geven, omdat ook dat genre vaak volgens de academische principes is opgebouwd.

Wat er ook aan de hand kan zijn is dat een goede inleiding ontbrak. Ik hoor wel vaker dat ‘hoofdboodschap voorop’ tot verwarring of bezwaar leidt, en als ik de tekst dan zie, denk ik: oja, maar zó voorop is nou ook weer niet de bedoeling. Als je de hoofdboodschap in de eerste zin zeet, heeft de lezer (of luisteraar, bij een presentatie) onvoldoende context om ‘m te kunnen plaatsen. Beter is om met een paar zinnen (2-3) in te leiden. Dat helpt vaak al een stuk.

En verder helpt het ook enorm als je je publiek even uitlegt hoe de structuur van je presentatie in elkaar zit. Dan waarderen ze het vaak wel, die directe structuur. Dit punt, van onbekend maakt onbemind, was het belangrijkste resultaat van mijn onderzoek naar de effectiviteit van het piramideprincipe van enkele jaren geleden: je gaat ’t pas zien als je het doorhebt.

En trouwens: een publiek van niet-wetenschappers wil juist graag dat een populariserende tekst ‘meteen met de deur in huis’ valt, zoals Smeets op p. 36 dan ook betoogt. Een goede structuur is lezergericht!  

(met dank aan Marieke Bos die me op boek en citaat attendeerde)

 

Geplaatst in Leestips, Presentatietips, schrijftips | Geef een reactie

De olifant beïnvloeden

Louise Cornelis Geplaatst op 31 mei 2016 door LHcornelis1 juni 2016  

Cover van het boekVanochtend heb ik het boek Harder praten helpt niet. Zeven ongehoord goede strategieën om wél te overtuigen uitgelezen en net bekeek ik een presentatie die ik doorgestuurd had gekregen van collega Marieke Bos die vorige week naar een Tekstnet-workshop was geweest van een andere collega: Jeanine Mies. Beetje toeval, maar zo in een leuke volgorde, want de presentatie is een soort illustratie, toepassing op tekstschrijven en daarmee concretisering van het boek, dat dan ook (en dat is niet toevallig) in de bronnen genoemd wordt. Maar goed, verder over het boek dus, want de presentatie is helaas niet openbaar.

Thema is sturen en overtuigen op een andere manier dan puur met rationele argumentatie. Die doet immers alleen maar een beroep op onze ‘ruiter’, in de metafoor van het boek: ons bewuste en weloverwogen denkwerk (Kahnemans slow thinking). Die ruiter zit op de rug van een olifant: ons onderbewustzijn. Dat beïnvloedt ons handelen en onze mening veel meer dan we willen weten. Om meer gedaan te krijgen, is het dan ook goed niet alleen de ruiter aan te spreken, met logica en inhoud, maar ook die olifant. Met emoties, verhalen, nudges, framing en allerlei andere meer of minder subtiele technieken – boek én presentatie bevatten er talloze aansprekende voorbeelden van.

Ik las het boek met veel plezier en vind het zeer leerzaam en inspirerend. Tegelijkertijd heb ik de hele tijd ook zo’n lichte knoop in mijn buik: waar houdt gezonde beïnvloeding op en begint manipulatie? Nouja, ook daarom zijn dit nuttige werken, want je kunt er niet alleen van leren hoe je ze inzet, maar ook hoe je je ertegen verweert. Daarvoor moet je je immers eerst bewust zijn van de verleidingsstrategieën.

Auteurs Gagestein en Boersma wijden een paragraaf aan de valkuil van manipulatie. Zij onderscheiden die van beïnvloeding door te stellen dat je bij beïnvloeden je ‘huiswerk’ gedaan hebt en bewijslast hebt, dus je standpunt met argumenten kunt onderbouwen (p. 176), bij manipulatie niet. Alleen al daarom blijft óók het aanspreken van die ruiter belangrijk.

Bovendien, zo stellen ze, kun je niet niet beïnvloeden. Daarin vond ik het boek ook heel verfrissend: je bent nooit neutraal, objectief en zuiver en alleen met de rationele kant bezig. Al is het alleen maar omdat je altijd afhankelijk bent van je eigen beperkte en gekleurde waarneming. Inderdaad. En daar kun je je ook maar beter bewust van zijn!

 

Geplaatst in Leestips, schrijftips | Geef een reactie

Twee nuttige links

Louise Cornelis Geplaatst op 23 mei 2016 door LHcornelis23 mei 2016  

Vandaag twee verschillende maar allebei nuttige links:

  • Op het Blogatelier een mooie uitleg over waarom je niet ‘voor iedereen’ kunt schrijven. Dat geldt niet alleen voor blogs, maar voor alle genres. Ik moest onmiddellijk denken aan de discussie die ik een paar maanden geleden voerde in een training met een deelnemer die beweerde dat zijn beleidsteksten ‘voor iedereen’ leesbaar moesten zijn. Ik betoogde toen ook dat dat onmogelijk was, maar ik had daar volgens mij een boel meer woorden voor nodig dan dit weblog!
  • Tekstnet heeft op een rijtje gezet wat de Wet DBA betekent voor tekstenwerk. Nuttig, geruststellend, en met dezelfde conclusie als waar ik ook al op uit was gekomen: in vrijwel geen enkel geval is een (model-)overeenkomst nodig voor het soort werk dat ik doe. De enige uitzondering voor mij is het werk dat ik doe voor de universiteiten. Dat kon al niet altijd als zelfstandige (helaas…), en dat gaat niet veranderen, dus is een overeenkomst als ik het wel als zelfstandige doe wel nodig.
Geplaatst in Leestips | Geef een reactie

Interview met mij

Louise Cornelis Geplaatst op 20 mei 2016 door LHcornelis20 mei 2016  

Lamar Communicatie heeft een nieuwe website. Die is sowieso de moeite waard om te zien, maar wat helemaal leuk is: ik sta erop! Ik ben geïnterviewd door Lyanne Lamar, met wie ik regelmatig samenwerk. Ze heeft me uitgehoord over mijn visie op beter schrijven in organisaties. Dat was al een heel leuk gesprek, en ik ben blij met en trots op het resultaat:  http://lamarcommunicatie.nl/interview-louise-cornelis/

 

Geplaatst in Leestips | Geef een reactie

Plakkerig

Louise Cornelis Geplaatst op 9 mei 2016 door LHcornelis6 mei 2016  

Ik was in de loop van de jaren al wel vaker de ideeën van Chip en Dan Heath over de plakfactor (‘made to stick’) tegengekomen, maar pas nu net heb ik het boek gelezen, over waarom sommige ideeën aanslaan en andere niet. Dat boek is inderdaad de moeite waard, en de relevantie ervan werd me ook duidelijk.

De Heaths (het zijn broers) claimen dat het succes van een idee afhangt van zes kenmerken: het is eenvoudig, onverwacht, concreet, geloofwaardig, en gebracht met gevoel en met een verhaal. In het Engels kun je daar het acroniem succes van maken: simple, unexpected, concrete, credible, emotional, story. Dankzij de vele aansprekende voorbeelden is hun eigen idee wat mij betreft ook zeker succesvol.

Bovendien valt me op dat in elk geval de eerste twee factoren overeenkomen met de kenmerken van een goede hoofdboodschap in het piramideprincipe: het is die ene, kernachtige uitspraak (simpel) die de opdrachtgever op het puntje van zijn stoel krijgt (onverwacht). Een héél goede hoofdboodschap is daarnaast beslist ook concreet, geloofwaardig en misschien zelfs ook wel emotioneel. Dan houdt het wel een beetje op, want het piramideprincipe is juist niet narratief.

Eén van de eerste voorbeelden in het boek illustreert het verschil tussen narratief en piramidaal overtuigen. Om het idee ‘pas op voor onbekende mooie vrouwen in de grote stad die je een drankje aanbieden’ over te brengen, is het beroemde broodje-aap-verhaal over de gestolen nier overtuigend, waar het piramideprincipe om rationele argumentatie zou vragen. Ook al blijft het broodje aap beter hangen, met een broodje aap wil je je klant niet overtuigen natuurlijk.

Enfin, leuk boek, en ik had het nét uit toen ik thuis een fraai vormgegeven brochure aantrof van – uh, ja, van wat eigenlijk? Het heet ‘Route 33’, naar de buslijn die naar onze wijk voert. Maar de tekst zondigt tegen alle plakfactoren en daardoor krijg ik geen idee wat ze nou eigenlijk doen en of ik daar wat aan heb of mee kan:

Abstracte tekst

Wat hiervan blijft hangen is vooral de indruk van abstract beleid. Van het idee dat een ‘netwerk’ mij zou kunnen ‘ondersteunen’ krijg ik zelfs een beetje jeuk. Ik denk niet dat dat is wat de schrijvers wilden overbrengen. Misschien moeten ze De Plakfactor maar eens lezen.

Geplaatst in Leestips, schrijftips | Geef een reactie

Bericht navigatie

← Oudere berichten
Nieuwere berichten →

Recente berichten

  • Burger slaat op de vorm
  • Nood aan input
  • Schrijven vraagt om precisie
  • John Searle RIP
  • Komma’s uit de jaren ’70

Categorieën

  • Geen rubriek (10)
  • Gesprek & debat (30)
  • Gezocht (9)
  • Leestips (320)
  • Opvallend (550)
  • Piramideprincipe-onderzoek (98)
  • Presentatietips (154)
  • schrijftips (895)
  • Uncategorized (46)
  • Veranderen (39)
  • verschenen (205)
  • Zomercolumns fietsvrouw (6)

Archieven

  • oktober 2025
  • september 2025
  • augustus 2025
  • juli 2025
  • juni 2025
  • mei 2025
  • april 2025
  • maart 2025
  • februari 2025
  • januari 2025
  • december 2024
  • november 2024
  • oktober 2024
  • september 2024
  • augustus 2024
  • juli 2024
  • juni 2024
  • mei 2024
  • april 2024
  • maart 2024
  • februari 2024
  • januari 2024
  • december 2023
  • november 2023
  • oktober 2023
  • september 2023
  • augustus 2023
  • juli 2023
  • juni 2023
  • mei 2023
  • april 2023
  • maart 2023
  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014
  • oktober 2014
  • september 2014
  • augustus 2014
  • juli 2014
  • juni 2014
  • mei 2014
  • april 2014
  • maart 2014
  • februari 2014
  • januari 2014
  • december 2013
  • november 2013
  • oktober 2013
  • september 2013
  • augustus 2013
  • juli 2013
  • juni 2013
  • mei 2013
  • april 2013
  • maart 2013
  • februari 2013
  • januari 2013
  • december 2012
  • november 2012
  • oktober 2012
  • september 2012
  • augustus 2012
  • juli 2012
  • juni 2012
  • mei 2012
  • april 2012
  • maart 2012
  • februari 2012
  • januari 2012
  • december 2011
  • november 2011
  • oktober 2011
  • september 2011
  • augustus 2011
  • juli 2011
  • juni 2011
  • mei 2011
  • april 2011
  • maart 2011
  • februari 2011
  • januari 2011
  • december 2010
  • november 2010
  • oktober 2010
  • september 2010
  • augustus 2010
  • juli 2010
  • juni 2010
  • mei 2010
  • april 2010
  • maart 2010
  • februari 2010
  • januari 2010
  • december 2009
  • november 2009
  • oktober 2009
  • september 2009
  • augustus 2009
  • juli 2009
  • juni 2009
  • mei 2009
  • april 2009
  • maart 2009
  • februari 2009
  • januari 2009
  • december 2008
  • november 2008
  • oktober 2008
  • september 2008
  • augustus 2008
  • juli 2008

©2025 - Louise Cornelis
↑