Van Robin kreeg ik deze foto toegestuurd (dank!), lees en huiver:

Ik weet: er gaat wel eens wat mis in burgergericht schrijven. Ik kan dat soms ook wel begrijpen, want ik weet hoe complex schrijven in ambtelijke organisaties kan zijn. Ik herken dit ook meteen als het schrijfwerk van juristen en ik weet ook dat de juridische afdeling soms nogal een stempel drukt. Dat kan ik me allemaal voorstellen.

Maar zó extreem… met alle aandacht voor begrijpelijke taal van de afgelopen jaren, nee, decennia? Nee, daar schiet mijn inlevingsvermogen toch tekort. Hoe kan het dat dit rechtstreeks van de juridische afdeling drukwerk is geworden, zonder dat ook maar iemand zich heeft bekommerd om een beetje lezergerichtheid?

Het is niet alleen dat het vol staat met buitengewoon onvriendelijk juridisch jargon, met de kop meteen als heftig voorbeeld, het is ook gewoon een onduidelijke boodschap: ‘verwijderen’ en ‘in voldoende staat van onderhoud’ zijn twee verschillende dingen, en wat voldoende is, daarover kun je ook behoorlijk van mening verschillen. Dat is iets wat me wel vaker is opgevallen in het schrijfwerk van juristen: wat hen betreft ‘moeten’ ze wel zo vol met jargon schrijven, want anders is het juridisch niet waterdicht. Maar als je dan gaat kijken, is het dat mét jargon ook niet. Ik heb het wel eens gezegd tegen eentje: als je ‘deze’ vervangt door ‘onderhavige’ wordt het er niet preciezer of objectiever van, alleen maar jargonneriger. (En by the way, waar is de dagtekening?)

Verder moet ik ook denken aan onderzoek van jaren geleden, waarvan ik me helaas de details niet meer goed genoeg herinner om ernaar te kunnen verwijzen – daaruit bleek dat ook bij nalatigheid en dergelijke (het ging geloof ik om incasso’s of aanmaningen ofzoiets) aardig zijn het beste werkte, beter dan dreigen (‘bestuursdwang toepassen’).

Want waar gaat het hier helemaal om – een fout geparkeerde fiets. Dat kan ook anders. Even googlen leverde deze twee voorbeelden op: