Het wordt een drieluik, hopelijk blijft het hierbij: mijn zure ervaringen met de communicatie van mijn voormalige gemeente over de ’transformatie’ van de kerk naast ons oude huis. Ik schreef hier ongeveer twee weken geleden over de ongegrond verklaarde zienswijzen en de verleende vergunning. Die verlening vond plaats op 7 mei en de stukken waren vanaf 10 mei in te zien. Afgelopen donderdag kregen manlief en ik van iemand van de afdeling bouw- en woningtoezicht een mailtje met dit als tekst:

Excuus,

Geachte heer en mevrouw,

Naar beneden scrollend stond er:

Geachte heren,

Zie bijgaande ter info.

Er ging niks bij, behalve dan dat eronder de ontvangstbevestiging van en onze mail bij het indienen van onze zienswijze hing. Geen idee dus waar het op sloeg, maar we hadden wel een vermoeden: ontbrekende bijlage en mogelijk was dat een meer gerichte reactie op onze zienswijze.

Teruggemaild, en ja, er had een bijlage bij moeten zitten, maar dat lukte niet, dus die hebben we vervolgens opgediept uit WeTransfer. Het betrof drie bestanden: de zienswijzenota, het besluit zelf (allebei al lang in ons bezit want gepubliceerd bij de verlening) en een brief.

Verwachtingsvol opende ik de brief. Wat een koude douche: dat was alleen maar het formele geneuzel, van dit type:

Het enige wat het verder inhoudelijk toevoegt, is dat de ondertekening dit keer níet is zwartgelakt.

Maarre, wacht eens even… we krijgen dus op 23/24 mei een brief die gaat over iets wat per 10 mei ter inzage ligt, en waardoor de reactietermijn zes weken na die datum is. De dagtekening van de brief is 14 mei. Dat is al vier dagen te laat, maar vervolgens heeft de brief dus ergens nog bijna tien dagen vertraging opgelopen. Als we het hadden moeten hebben van die brief, was er twee weken van die reactietermijn afgesnoept. Hoe dat zo?

Het is zelfs eigenlijk nog gekker, want de dagtekening zit er ook een jaar naast:

We hebben een pinnig mailtje teruggestuurd, met onder andere deze zin erin:

Het is allemaal al zuur voor ons, maar dit maakt het helaas nog erger.

En vragend naar het waarom van de vertraging.

Geen antwoord.  Edit paar uur later: het antwoord bleek in m’n spam te zitten (?): we hebben ondertussen dus wel excuses gehad en als verklaring ‘slordigheid’.

Ik blijf denken: worden we nou expres besodemieterd of is het gewoon zo achteloos en slecht allemaal?

En wat we ook regelmatig tegen elkaar zeggen: dankzij onze verhuizing zijn we net op tijd ontsnapt. Want zuur is het, en mijn – hierdoor opnieuw gegroeide – verlies aan vertrouwen in de overheid is met me mee verhuisd, maar gelukkig gaat het ons verder niet meer aan.

En met cursussen schrijven in B1 of wat dan ook los je dit natuurlijk absoluut niet op. Er is op de tekstkwaliteit van die formele brief ook nog wel heel wat af te dingen, dat zie je al aan het eerste geknipte citaat eruit hierboven, maar dat scheelt niet voor de zuurtegraad ervan.