Zaterdag heb ik op de Looptrainersdag van de Atletiekunie twee keer een workshop gegeven over optimaal training geven aan ouder wordende lopers. Gebaseerd op mijn boek natuurlijk, maar verder nieuw. Ik zet hier op een rijtje wat er hetzelfde en anders aan is dat aan het geven van workshops en training in het piramideprincipe. De inhoud natuurlijk, maar verder?

Grappig anders:

• Beide workshops begonnen te vroeg. Het programma zit vrij ruim in z’n jasje, met lange wisseltijd en een lange lunch, en het was duidelijk te merken dat de deelnemers steeds wel weer aan de slag wilden – iets wat ik me herinner van de drie keer dat ik er als deelnemer was. Te vroeg beginnen, dat is me in al die jaren piramideprincipe één keer overkomen – bij Defensie!
• De deelnemers waren zo kleurrijk! De meeste trainers hebben shirts en jacks aan van hun vereniging, en dat zijn veel felle kleuren, tot zelfs fluorescerend geel en oranje aan toe. Dat is heel andere koek dan het grijs, zwart en blauw dat het zakenleven domineert.

Ook anders: in het piramideprincipe geef ik al 25 jaar trainingen, en in bredere vakgebied van de taalbeheersing ben ik gepromoveerd en sta ik nog met één teen in de wetenschap. Ik weet gewoon: er zijn in Nederland weinig anderen die zo veel gewicht in die schaal kunnen leggen. Ik heb me in mijn tweede vakgebied goed ingelezen, wat ik beweer kan ik onderbouwen en ik heb een visie én een eigen boek. Maar toch sta ik voor mijn gevoel op dunner ijs. Waarvan ik weet dat het dik genoeg is – zeer zeker, ook daarvoor ben ik al naar genoeg van dat soort workshops geweest. Ik voelde gister hooguit bij een enkele vraag dat ik het antwoord weliswaar niet wist, maar dat dat heus wel ergens was – bij anderen. Dat gevoel heb ik bij het piramideprincipe nou nooit. De nieuwigheid van het werkterrein maakt het overigens ook leuk juist.

Op een fijne manier hetzelfde: de lol die ik heb in het uitdenken van een werkvorm, het maken van het bijbehorende  materiaal (van casussen schrijven tot handouts printen), en dan vervolgens zien dat het werkt. Of eigenlijk: het werkte niet alleen, ik leerde er zelf ook nog van. Die kans is iets groter bij zoiets nieuws, maar ook bij piramidetrainingen leer ik nog wel eens wat van mijn deelnemers, en dat zijn altijd hoogtepunten.

Anders: groepen van 35 zou ik in mijn gewone werk weigeren, dat is echt groot. Maar de deelnemers waren wel heel welwillend en constructief, dus dat werkte makkelijk. En m’n twee groepen zaten in no-time vol, dus er waren 70 looptrainers geïnteresseerd in mijn workshop. Daar was ik blij mee. Ik kreeg fijne reacties ook.

Hetzelfde: zo’n houding als op de foto hierboven, volgens mij is die heel typerend voor Louise-de-trainer!