Ik had het er laatst op dit weblog al een keer over dat de eindfase van het redigeren van een boek en het corrigeren van drukproeven nogal gemieren**k is: uren werk voor een paar piepkleine foutjes minder. Ik heb de afgelopen dagen naar de proefdruk gekregen (net echt al! leuk!) en daar nog één ongelofelijk pietepeuterig ding uitgehaald: een i met trema die niet goed recht in het midden onder z’n twee puntjes staat:

Het is een i in de tweede regel van de flaptekst op de achterkant, en dat is een nogal prominente plek, dus ik heb toch maar even gevraagd of dat aan te passen was. Jawel. Het is een bijverschijnsel van het gekozen lettertype, maar dat laat zich dus wel dresseren.

In dit geval was zo’n laatste correctie dus niet een kwestie van puntjes op de i zetten, maar van de i goed onder z’n puntjes zetten. Het moet toch niet gekker worden…