Het is zo midden in de zomer rustig met mijn gewone werk, en dus kan ik wat achterstallige en bijzondere klussen doen. Zoals het digitaliseren van de notities van mijn opa, die in de jaren dertig en de oorlog dorpsarts was in Barsingerhorn – er is daar zelfs een straat naar hem vernoemd. In de jaren tachtig heeft hij enkele markante herinneringen in de vorm van korte anekdotes opgeschreven, ‘Ontmoetingen in de praktijk’, soms humoristisch, soms serieus

Ik wist daar vagelijk van en trof ze opnieuw aan in de nalatenschap van mijn moeder. Zodoende lagen ze hier al jaren, en nu ben ik ze aan het scannen en bewerken om iets mee te gaan doen. Ik weet nog niet precies wat, ze zijn volgens mij interessant zowel vanuit de medische invalshoek als voor de streek West-Friesland. Ik heb al wat contacten gelegd voor uitgave ervan (en meer is nog welkom, mocht iemand dit lezen en er een idee voor hebben).

Ik vind het geen makkelijke redactieklus, maar wel een interessante. Ik moet van die beslissingen nemen als: laat ik zijn spelling intact? De enkele d/t-fout en ontbrekende spaties bij leestekens corrigeer ik, met het oog op de leesbaarheid. Maar moet ik het ook moderniseren? Hij schrijft niet alleen met de oude regels voor de tussen-n, zoals beddegoed, maar ook bijvoorbeeld paedogogisch en inhaerent en gangraeneus. Dat lijkt me zelfs voor de jaren tachtig, toen hij het schreef, al verouderd.

Hetzelfde geldt voor de naamvalsvormen: ‘het begaanbaar houden der polderwegen’. Vind ik mooi, trouwens, ik kan een genitief wel waarderen – maar in de jaren tachtig schreven we daar toch echt al gewoon van de.

Het laatste woord laat ook zien dat er medisch jargon in staat, wat doe ik daarmee? Mamma-carcinoom, kent iedereen dat? Er borstkanker van maken, hmm, daarmee verdoezel ik dat het woord kanker wellicht voor hem taboe was? Was dat zo? Ik heb geen idee. Een paar pagina’s verderop gebruikt hij het wel voor de maag. Soms legt hij wat uit. Infauste prognose, dat woord kende ik niet, maar opa zette er (slecht) achter, dat helpt.

Opa’s typmachine deed het niet altijd even goed, en zo moest ik googlen naar iets wat ik niet kende én niet goed kon lezen: een kypho- of hypho-scoliotische wervelkolom – aha, met een k dus. En over jargon gesproken! Maar zo leer ik er wel wat van.

Daarnet moest ik ook even goed kijken wat hij bedoelde.

… wij hadden een week vacantie gepland. (a = e, stom geschreven, geen nederlands)

Door de c in vacantie trekt mijn aandacht nogal naar dat woord, maar dan snap ik het stukje tussen haakjes niet. O, wacht dat gaat over gepland. Maar dat vind ik zo’n gewoon woord dat ik niks met die toegevoegde opmerking kan. Nouja, voorlopig maar laten staan dus.

Waar ik bij ander redactiewerk rücksichtslos kies voor het belang van de lezer, nu en hier, moet ik in deze tekst dus de hele tijd schipperen tussen dat belang en het recht doen aan de schrijver. Sowieso, maar al helemaal omdat ik nog niet weet wie de lezers gaan worden. Daarom hak ik de knopen voorlopig door richting opa’s eigen keuzes. Het later aanpassen aan een hedendaagse lezer/leek kan altijd nog.