Ik beloofde dus om in dit nieuwe jaar over beter schrijven als organisatieverandering te bloggen, maar dat wil niet zeggen dat het alleen daarover gaat. Dat onderwerp komt, hoor, het jaar is nog lang! Vandaag even twee gewone taal-observaties, want ook dat blijft leuk.

De twee observaties hebben met elkaar te maken, in spiegelbeeld: van de ene snap ik wat de strekking is, maar vind ik de formulering gek; van de andere is de formulering helder, maar snap ik de strekking niet.

De eerste is de reclame van Achmea Health Centers sinds de jaarwisseling. Ik heb hem al een aantal keren op de radio gehoord, en er is ook een website bij. Op de radio klinkt het mij in de oren als  ‘Achmea helpt je van je goede voornemens af’; op de website staat ‘stop met goede voornemens’ en ‘lever ze bij ons in’. Ik snap wel wat ze daarmee bedoelen, maar het klinkt tóch raar. Alsof voornemens een soort ongewenste dingen zijn waar je maar zo snel mogelijk van af moet zien te raken. Weg ermee! Maar het gaat er juist om dat je ze realiseert, die goede voornemens. Die betekenis vind ik niet voor de hand liggen. En ik vind hem eigenlijk ook niet grappig genoeg om ironisch op te vatten. Zo klinkt de radiostem dan ook niet.

De tweede was een zinnetje op een envelop die ik gister kreeg: ‘Let op! Deze envelop kan een factuur bevatten.’ Nou was dat níet het geval, ik kreeg juist geld, maar ik begrijp dat dit bedrijf maar één type enveloppen heeft. Maar dan nog: wat is de strekking ervan? Belandt de post anders bij het oud papier? Zoiets dacht @P_Simons op Twitter, want die had ook zo’n envelop gehad.

Twee voorbeelden van niet zo geslaagd formuleren – of laat deze blogpost juist zien dat zoiets aandacht trekt, en dat ze dús heel goed zijn? Maar dan nog denk ik bij die tweede: ja, en dan? Dus??