Het heeft maar deels met tekst en communicatie te maken, maar toch… ik ben geloof ik nog niet eerder zo veel tijd kwijt geweest aan het corrigeren van fouten van organisaties en bureaucratieën als de afgelopen twee weken. Ik heb onder andere aangebeld en -gemaild achter een blunder van een notaris, een administratiefout van een hypotheekbank, een onduidelijke brief van de Belastingdienst, niets horen van de Belastingdienst, een kwijtgeraakte factuur, een verkeerde vermelding op een website, een verkeerde druk van een besteld boek, het niet-ontvangen van een beloofde terugstorting door een bank, een niet-gecommuniceerde actie van onze internetprovider… Doet er nog iemand zijn werk wél goed?

Met wachttijd en een keer de horde moeten nemen van een spraakcomputer die de CC in onze postcode maar als ST blíjft horen kost zoiets úren. Het was om niet goed van te worden.

De eerste relatie met het onderwerp van dit weblog is enerzijds het woord kwaliteit. Je moet niet eens beginnen aan beter willen schrijven en presenteren als je dat woord niet hoog in je vaandel hebt staan.

De tweede relatie is de organisatie die ik twee keer bij naam noem: de Belastingdienst. In de tijd dat ik afstudeerde (begin jaren ’90) had de Belastingdienst als doel om zo helder mogelijk te communiceren, ook op papier. Er zijn studiegenoten van mij gaan werken om de brieven en formulieren misschien niet leuker, maar wel makkelijker te maken. en dat was merkbaar, vond ik altijd. Maar sinds een jaar of wat heb ik al een aantal keren moeten bellen, simpelweg omdat ik een brief of aanslag kreeg die ik niet begreep, waar bijvoorbeeld tegenstrijdige dingen op stonden.

Op een definitieve aanslag stond bijvoorbeeld ‘Dit bedrag dient voor 31 december 2010 op de rekening van de Belastingdienst te staan’. Maar volgens mij kreeg ik geld terug, en stond er dus op het moment van schrijven te veel geld op die rekening. Dan is dat toch een verwarrende formulering?

Mijn indruk is dat de Belastingdienst minder moeite stopt in eenduidige schriftelijke communicatie dan vroeger. En dat is jammer. Het had me één van bovengenoemde telefoontjes gescheeld.