Zo af en toe bericht ik hier over de voortgang van de roman die ik aan het schrijven ben, sinds de zomer van 2010. De laatste keer zei ik dat ik in de winter aan de slag zou gaan met het verfijnen van enkele details, op basis van het commentaar van de proeflezers. Sommige dingen waren wat te summier en daar kon ik nog wat uitbreiden.

Welnu, dat ben ik nu inderdaad aan het doen. Het had nog even wat voeten in de aarde, en dat was wel weer leerzaam. Ik kon me er eerst helemaal niet toe zetten namelijk, en ik ontdekte dat dat ermee te maken had dat ik herschrijven standaard achter de computer doe, maar het meer creatieve schrijven liefst met de hand, al dan niet als morning pages. Stukjes toevoegen en nader uitwerken aan de roman houdt het midden tussen die twee bezigheden: het is weliswaar herschrijven aan een digitale tekst, wat de computer een logische keuze maakt, maar het vergt af en toe het creëren van fikse stukken nieuwe tekst. En dat lukte niet achter de computer.

Sinds ik de pagina’s die bewerking behoeven heb uitgeprint en bewaar bij mijn morning-pagesschrift, heb ik al regelmatig ’s ochtends of tussendoor nieuwe stukken geschreven. Vandaar heb ik voor het eerst een paar daarvan al redigerend overgetypt in de digitale tekst. Die werkwijze lijkt op hoe ik eerste versies schrijf, en past kennelijk voor mij bij dit soort herschrijven.

Er was ook nog een, tsja, hoe moet ik het noemen, banalere? reden waarom het eerst niet opschoot. De concepttitel van de roman was ‘Pijn is tijdelijk’, ook de eerste woorden van het boek, ontleend aan een bekende uitspraak van Lance Armstrong:

Pain is temporary. Quitting lasts forever.

Maarja, sinds oktober wordt alles wat Lance Armstrong ooit heeft gezegd en gedaan anders bekeken. Een boek een titel meegeven die verwijst naar Armstrong is nou zo’n beetje een soort doping-statement ofzoiets, en dat was nou juist níet de bedoeling. Dus ik moest op zoek naar een andere titel, een ander begin, en ik moest (moet nog steeds) sowieso wat dingen aanpassen aan de actualiteit van het wielrennen. Die is immers in oktober drastisch veranderd.

En misschien gaat hij vannacht nog een keer veranderen. We zijn immers in afwachting van het interview van Armstrong met Oprah Winfrey. Misschien kan ik de komende tijd ook wel bezig blijven met actualiseren. Een keer is het genoeg. En misschien moet ik het ook niet te veel doen, zodat de roman ooit eens zal lezen als een historisch beeld: wielrennen vóór Lancegate? Ik trek me er op dit moment maar niet al te veel van aan in elk geval.

Maar het hield me wel even tegen. Ook simpelweg omdat ik niet vrolijk werd of word van die actualiteit. Maar gelukkig wel weer van het schrijven!